نقش واسطه ای خود شفقت ورزی و مثبت اندیشی در رابطه ی بین سبک های دلبستگی و شادکامی نوجوانان

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش واسطه ای خود شفقت ورزی و مثبت اندیشی در رابطه بین سبک های دلبستگی و شادکامی نوجوانان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف جز پژوهش های بنیادی و از نظر روش از نوع مطالعات همبستگی (مدل یابی معادلات ساختاری) بود. جامعۀ آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان هلیلان در سال1401-1400 تشکیل دادند که از بین آنها به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای370 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه های این پژوهش شامل پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (aai) سیمپسون (1990)، پرسشنامه خودشفقت ورزی (scs)نف (2003)، پرسشنامه افکار خودآیند مثبت (atqp) اینگرام و ویسنیکی (1988) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (ohi) آرگیل و همکاران (1989) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد شادکامی با سبک دلبستگی ایمن رابطه مثبت و معنا دار(0.15 =β) و با سبک دلبستگی ناایمن رابطه منفی و معنادار (0.35= β) داشت. از سوی دیگر رابطه شادکامی با سبک دلبستگی ایمن از طریق خودشفقت ورزی و مثبت اندیشی مثبت و معنادار (0.27= β) و با سبک دلبستگی ناایمن منفی و معنادار (0.22= β) بود. مدل از برازش مطلوب برخوردار بود. می توان نتیجه گرفت که شادکامی به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق دو متغیر خودشفقت ورزی و مثبت اندیشی با سبک های دلبستگی رابطه دارد. بنابراین خود شفقت ورزی و مثبت اندیشی می توانند در رابطه بین سبک های دلبستگی و شادکامی نقش واسطه ای ایفا کنند.

Investigating the moderating role of self-compassion and positive thinking in the relationship between attachment styles and adolescents' happiness.

The aim of this research was to investigate the mediating role of selfcompassion and positive thinking in the relationship between attachment styles and adolescents #39; happiness. In regard to the purpose, this research was fundamental, and in regard to procedure, it was a correlation study (structural equation modeling). The statistical population of the study included all first and secondgrade high school students of Holeilan City in the academic year 14011400, among them 370 students selected as samples by cluster random sampling. Research questionnaires included: the Adult Attachment Styles Questionnaire (AAI) by Simpson (1990), the SelfCompassion Questionnaire (SCS) by Neff (2003), the Positive Thought Questionnaire (ATQP) by Ingram and Wisnicki (1988), and the Oxford Happiness Questionnaire (OHI) was Argyle et al. (1989). Structural equation analysis was used to analyze the data. Findings showed that happiness had a positive and significant relationship with secure attachment style ( beta; = 0.15) and a negative and significant relationship with insecure attachment style ( beta; = 0.35). On the other hand, the relationship between happiness and secure attachment style through selfcompassion and positive thinking was positive and significant ( beta; = 0.27) and with negative and significant insecure attachment style ( beta; = 0.22). The model had a good fit. It can be concluded that happiness is, directly and indirectly, related to attachment styles through the two variables of selfcompassion and positive thinking. Thus, compassion and positive thinking themselves can play a mediating role in the relationship between attachment styles and happiness.