تاثیر یادگیری مشارکتی بر انگیزه تحصیلی، اهمال‌کاری و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستان دوره اول متوسطه شهر بابل

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی یادگیری مشارکتی بر انگیزه تحصیلی، اهمال‌کاری و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستان دوره اول متوسطه شهر بابل بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون پس آزمون و گروه کنترل بوده و جامعۀ پژوهش را کلیه دانش‌آموزان دختر اول متوسطه مدرسه پوراصغر شهر بابل در سال تحصیلی 00-1399 تشکیل دادند که از بین آنها به صورت در دسترس 60 نفر (30 نفر در گروه آزمایش و 30 نفر درگروه گواه) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش به منظور جمع آوری داده‌ها مربوط به هر یک از متغیرها، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (a.t.m) (1970)، مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی (a.p.q) (سواری، 2011)، مقیاس سرزندگی تحصیلی (a.v.q) (دهقانی‌زاده و چاری، 1391) و در جهت برگزاری جلسات یادگیری مشارکتی از روش جیگساو استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله برنامه ی »یادگیری مشارکتی « در افزایش انگیزه تحصیلی (0.001=p ، 54.05= (58 / 1)f)، کاهش اهمال‌کاری تحصیلی (0.001=p ، 35.41= (38 / 1)f) و افزایش سرزندگی ‌تحصیلی (0.001=p ، 41.88= (38 / 1)f) تاثیرگذار بوده است. براساس نتایج حاصل می‌توان بیان نمود که مدارس با به کارگیری فرایند یادگیری مشارکتی می‌توانند زمینه لازم جهت افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان را فراهم نموده و همچنین اهمال‌کاری تحصیلی آنان را کاهش دهند.

The effect of participatory learning on academic motivation, procrastination and academic vitality of high school students in Babol

The aim of this study was to determine the effectiveness of participatory learning on academic motivation, procrastination, and academic vitality of high school students in Babol. The method of the present study is quasiexperimental with a pretestposttest and control group and the research population consisted of all firstgrade male students of Pourasghar High School in Babol in the academic year 139900, From which 60 people (30 people in the experimental group and 30 people in the control group) were selected as a sample. Research tools for collecting data related to each of the variables, Hermans Progress Motivation Questionnaire (A.T.M) (1970), Academic Procrastination Scale (A.P.Q) (Savari, 2011), Academic Vitality Scale (A.V.Q) (Dehghani Zadeh and Chari, 2012), and in the direction Jigsaw method was used to hold participatory learning sessions. The results of analysis of covariance showed that the intervention of the participatory learning program in increasing academic motivation (p = 0.001, F = 54.05 (1.58)), reducing academic procrastination (p = 0.001, F=35.41 (1.38) and increase in academic vitality (p = 0.001, F = 41.88 (1.38)). Based on the results, it can be stated that schools by using the participatory learning process can provide the necessary ground to increase the motivation of students #39; academic achievement and academic vitality, as well as reduce their academic procrastination.