مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان ذهن‌آگاهی بر تنظیم شناختی هیجان نوجوانان دختر دارای رفتارهای خودآسیب‌رسان

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان ذهن‌آگاهی بر تنظیم شناختی هیجان نوجوانان دختر دارای رفتارهای خودآسیب‌رسان بود. پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه گواه است. جامعۀ پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر که در سال تحصیلی 99 98 در مدارس دولتی منطقه 1 شهر تهران مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند، که از میان آنها 60 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای به عنوان نمونه انتخاب و بطور تصادفی در سه گروه مساوی (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (cerq) (گارنفسکی و همکاران، 2006) بود که در سه مرحله قبل، بعد و 2 ماه پس از جلسات اجرا شد. مداخلات درمانی برای گرو‌ه‌های آزمایش به مدت 8 جلسه برگزار شد، گروه گواه هیچ گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. یافته های به دست آمده از تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که هر دو روش مداخله بر بهبود تنظیم شناختی هیجان و مولفه‌های آن موثر بوده و میزان اثربخشی در طی زمان دارای ماندگاری اثر است (0.01>p). همچنین نتایج آزمون t نشان داد بین میزان اثربخشی دو روش بر تنظیم شناختی هیجان دانش‌آموزان دارای رفتارهای خودآسیب‌رسان تفاوت معناداری وجود ندارد، اما اثربخشی ذهن‌آگاهی بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان مثبت و منفی بیشتر است (0.0001=p).

A comparative study on the effectiveness of Acceptance and Commitment therapy and mindfulness therapy on cognitive emotion regulation of female adolescents with self harming behaviors

The aim of the present study was to compare the effects of acceptance and commitment therapy and mindfulness therapy on the cognitive emotion regulation of female adolescents with selfharming behaviors. The present study is a quasiexperimental study with a pretestposttest design with a control group. The study population consisted of all female students studying in the first secondary schools of District 1 of public schools in Tehran in the academic year of 20202021. Among them, 60 people were selected using the cluster stage sampling method and were randomly assigned to three equal groups (20 people in each group). The research instrument included the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ) (Garnowski et al., 2006) which was performed in three stages before, after, and 2 months after the completion of sessions. Therapeutic interventions for experimental groups were held in 8 sessions, but the control group did not receive any intervention. The results obtained from multivariate analysis of covariance showed that both intervention methods are effective in improving cognitive emotion regulation and its components and their effect lasted over time (P<0.01). Also, the results of the ttest showed that there is no significant difference between the effects of the two methods on cognitive emotion regulation of students with selfharming behaviors, but the effectiveness of mindfulness on cognitive positive and negative emotion regulation strategies was higher.