مروری بر خودانتقادی و خودشفقت ورزی در سلامت روان

خودانتقادی به‌عنوان هسته اصلی آسیب‌شناسی بسیاری از اختلالات روانی و یکی از راهبردهای ناسازگارانه تنظیم هیجان معرفی شده است. مطالعات متعددی بر اهمیت خودانتقادی به‌عنوان سازه‌ای فراتشخیصی صحه گذاشته‌اند. درگذشته خودانتقادی با شرم و کمال‌گرایی یکسان در نظر گرفته می‌شد، اما خودانتقادی در مقایسه با کمال‌گرایی تعریف محدودتری دارد. همچنین، خودانتقادی با شرم درونی نیز مرتبط است. یکی از عوامل مرتبط برای بهبود خودانتقادی خودشفقت‌ورزی است که به‌عنوان پادزهر اصلی خودانتقادی منجر به کاهش آثار منفی آن بر سلامت روان می‌شود. این پژوهش به شکل توصیفی تحلیلی با هدف تبیین آسیب‌های خودانتقادی بر سلامت روان و راهبردهای مبتنی بر شفقت در بهبود خودانتقادی انجام شده است. امید است با توجه بیشتر به مفهوم خودشفقت‌ورزی زمینه پژوهش‌های بیشتر در حوزه درمان خودانتقادی فراهم آید

A Review of Self Criticism and Self Compassion in mental health

Selfcriticism has been introduced as the core pathology of many mental disorders and one of the maladaptive emotion regulation strategies. Numerous studies have confirmed the significance of selfcriticism as a metadiagnostic construct. In the past, selfcriticism was equated with shame and perfectionism, but selfcriticism has a more limited definition than perfectionism. Selfcriticism is also associated with inner shame. One of the related factors for improving selfcriticism is selfcompassion which as the main antidote to selfcriticism, reduces the negative effects of selfcriticism on mental health. This descriptiveanalytical study was conducted to explain the damage of selfcriticism on mental health and also compassionbased strategies in improving selfcriticism. It is hoped that with more attention to the concept of selfcompassion, more research will be provided for the treatment of selfcriticism.