واکاوی پدیدارشناسانه هم باشی ازدواج سفید (مورد مطالعه: جوانان شهر تهران)

ازدواج سفید یکی از شیوه‌های زندگی بدون ثبت رسمی است که در بین جوانان ایرانی مورد پذیرش قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، واکاوی پدیدارشناسانه ازدواج سفید بود. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش، تمامی جوانان 18 تا 40ساله‌ای بودند که در خردادماه سال 1400 در یکی از مناطق 22‌گانه شهر تهران سکونت داشتند و حداقل 6 ماه از شروع ازدواج سفید آنها گذشته بود. برای انتخاب نمونه‌ها از روش نمونه‌گیری هدفمند و گلوله‌برفی استفاده شد. همزمان با اشباع‌ اطلاعات، روند نمونه‌گیری متوقف شد و تعداد نمونه‌های پژوهش به ده نفر رسید. برای واکاوی تجارب آنها از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته عمیق استفاده شد. تحلیل داده‌های تحقیق با روش پدیدارشناسانه تفسیری (ipa) انجام گرفت. در پایان، ده تم اصلی و چهار مقوله هسته از متن مصاحبه‌ها استخراج شد. تم‌های اصلی این پژوهش بدین شرح بود: رضایت‌مندی، کمرنگ‌شدن اعتقادات دینی، گشودگی به تجربه، استقلال فردی، جهانی‌شدن، اجتناب‌گری از ازدواج، مقدمه‌ای برای ازدواج، فردگرایی، نقش هم‌سالان و زندگی حداقلی. به نظر می‌رسد که ازدواج سفید رابطه‌ای آزادانه و در عین حال متعهدانه است که همراه با فرایند گذار به سمت مدرنیته، بیش از گذشته به‌عنوان یک سبک زندگیِ جایگزین ازدواج یا پیش از ازدواج در دسترس برخی جوانان شهر تهران قرار گرفته است.

A phenomenological exploration of cohabitation (Case study: youth in Tehran)

Cohabitation is an unofficial lifestyle that has been accepted amongst Iranian youth. The purpose of this study was to phenomenologically evaluate cohabitation in the youth of Tehran. The population of this study was all couples (not officially married) between 18 to 40 years old in Tehran who had been living together for at least 6 months until May 2021. The purposive and snowball sampling methods were used to select samples (n=10). Indepth semistructured interviews were used to analyze their experience. In order to analyze the data, the Interpretive Phenomenological Analysis method (IPA) was applied. Ten main topics and four core categories were extracted. The main themes of this study were: satisfaction; diminishing religious beliefs; openness to experience; personal independence; globalization; avoidance of marriage; the prelude to marriage; individualism; the role of peers; and functional life. It seems that as the Iranian society undergoes the process of modernization, cohabitation has become a free and at the same time committed form of relationship which is chosen more than ever as an alternative to official marriage by couples in Tehran.