اثربخشی آموزش خودتنظیمی رفتاری بر بهبود علائم تکانشوری، توجه و تمرکز دانش آموزان مبتلا به بیش فعالی- تکانشگری

این پژوهش به منظور تعیین اثربخشی آموزش خودتنظیمی رفتاری بر بهبود علائم تکانشوری، توجه و تمرکز دانش آموزان مبتلا به بیش فعالی تکانشگری صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجهبیش فعالی در دامنه سنی 9-12ساله مراجعه کننده به مراکز درمانی و دانش آموزان مدارس استثنایی شهر اردبیل در نیمه دوم سال 1398 بودند. تعداد نمونه مورد پژوهش شامل 30 نفر از کودکان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و در انتظار درمان (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایشی 9 جلسه 4560 دقیقه ای آموزش خودتنظیمی رفتاری دریافت کردند. به منظور گردآوری داده ها از مقیاس خودبازداری (srs) (وینبرگر و شوارتز، 1990)، آزمون مربع های دنباله دار تولز پیرون (tpt) (1986) و آزمون توجه (tad2) (1970) استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره (mancova) با نرم افزارآماری spss22 صورت گرفت. یافته ها نشان داد آموزش خودتنظیمی رفتاری تاثیر معناداری بر کاهش علائم تکانشوری (157.862f= ؛ 0.01>p) و بهبود توجه (38.57f= ؛ 0.01>p) و تمرکز (20.123f= ؛ 0.01>p) داشت. نتایج به دست آمده نشانگر قابلیت علمی مناسب مداخله آموزشی خودتنظیمی بر بهبود علائم تکانشوری، توجه و تمرکز دانش آموزان مبتلا به بیش فعالی تکانشگری بود.

The effectiveness of behavioral self-regulation training on improving impulsivity symptoms, attention and concentration of students with hyperactivity-impulsivity

This study was conducted to evaluate the effectiveness of behavioral selfregulation training on improving impulsivity symptoms, attention, and concentration of students with hyperactivityimpulsivity. The research method was quasiexperimental with a pretestposttest design with the control group. The statistical population of the study included all children with ADHD in the age range of 912 years who were referred to medical centers and students of special schools in Ardabil in the second half of 2020. The number of samples included 30 children in the community who were selected by the available sampling method and randomly assigned to experimental (n=15) and control (n =15) groups. The experimental group received 9 sessions of 4560 minutes of behavioral selfregulation training. In order to collect data, the Selfrestraint scale (SRS) (Weinberger and Schwartz, 1990), Toulouse pi eacute;ron test (TPT) (1986), and Test of Attention (TAD2) (1970) were used. Data were analyzed by multivariate analysis of variance (MANCOVA) with SPSS22 software. Results showed that behavioral selfregulation training had a significant effect on a decrease in impulsivity symptoms (F= 157.862; P<0.01) and improved attention (F= 38.57; P<0.01) and concentration (F =123/203; P<0.01). The results showed the appropriate scientific capability of selfregulatory educational intervention on improving impulsivity symptoms, attention, and concentration of students with impulsivityimpulsivity.