اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زنان دچار تعارضات زناشویی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زنان دچار تعارضات زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی زنان دارای تعارضات زناشویی بودند که جهت حل اختلاف خانوادگی خود در شش ماهه‌ پاییز و زمستان 1399 به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کرده بودند، با استفاده از پرسشنامه‌ی تعارضات زناشویی ثنایی و براتی (1387)، 30 نفر از زنانی که دارای تعارضات زناشویی بودند، به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند و به پرسشنامه‌های سازگاری زناشویی لاکوالاس (lwmat) (1959) و صمیمیت زناشویی (mis) والکر و تامپسون (1983) پاسخ دادند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه‌ای (هفته‌ای یک بار) فنون رفتار درمانی دیالکتیکی را براساس بسته آموزشی لینهان (1970) آموزش دیدند. داده ‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که اثربخشی درمانی دیالکتیکی بر سازگاری (0.01p<، 17.79=f)، و صمیمیت زناشویی (0.01p<، 14.82=f)، زنان دچار تعارضات زناشویی، مورد تائید قرارگرفته است (0.05>p) و زنان دچار تعارضات زناشویی گروه آزمایش نسبت به زنان دچار تعارضات زناشویی گروه گواه در پس‌آزمون، به‌طور معناداری، سازگاری و صمیمیت زناشویی بیشتری داشتند (0.05>p). بنابراین، می توان نتیجه گرفت که رفتار درمانی دیالکتیکی در افزایش سازگاری و صمیمیت زناشویی زوجین اثربخش است.

The effectiveness of dialectical behavior therapy on marital adjustment and intimacy of women with marital conflicts

The aim of this study was to determine the effectiveness of dialectical behavior therapy on marital adjustment and intimacy of women with marital conflicts. The research method was quasiexperimental with a pretestposttest design with the control group. The statistical population of this study included all women with marital conflicts who had referred to counseling centers in Tehran to resolve their family disputes In the six months of autumn and winter 2020, using the Sanai and Barati Marital Conflict Questionnaire (2008). Thirty women with marital conflicts were purposefully selected and randomly assigned to experimental and control groups (15 in each group). They answered the LockWallace (1959) Marital Adjustment Questionnaire (LWMAT) and the Walker Thompson (1983) Marital Intimacy Questionnaire (MIS). The experimental group was trained in 8 sessions of 60 minutes (once a week) of dialectical behavior therapy techniques based on Linhan #39;s (1970) training package. Data were analyzed using a multivariate analysis of covariance. Findings showed that the effectiveness of dialectical therapy on marital adjustment (P<0/01, F=17/79) and intimacy of women (P<0/01, F=14/82) with marital conflicts has been confirmed (P <0.05) and women with marital conflicts in the experimental group compared to women with marital conflicts in the control group. After the test, they had significantly more marital adjustment and intimacy (P <0.05). Therefore, it can be concluded that dialectical behavior therapy is effective in increasing the marital adjustment and intimacy of couples.