اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سرمایه روانشناختی و تفکر جنایی زندانیان شهر بوشهر

توانمندسازی روانشناختی زندانیان یکی از برنامه های درمانی موثر در کاهش پیشگیری از تکرار جرم است. با توجه به اهمیت این موضوع مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر سرمایه روانشناختی و تفکر جنایی زندانیان شهر بوشهر انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون پس آزمون پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش 895 نفر از زندانیان مرد مستقر در زندان مرکزی شهر بوشهر در سال 1399 بودند. 40 نفر از زندانیان به روش در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی ساده با استفاده از قرعه کشی در دو گروه مداخله و گواه تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سرمایه روانشناختی pcq (لوتانز و همکاران، 2007) و مقیاس تفکر جنایی cts (نایت و همکاران، 2006) بودند. پس از دریافت پیش آزمون، درمان پذیرش و تعهد در 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه مداخله اجرا شد و در گروه گواه در لیست انتظار قرار داشت. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در spss20 انجام شد. نتایج آزمون تبعی بون فرونی نشان داد نمرات مولفه های خودکارآمدی و خوش بینی در گروه مداخله در مرحله پس آزمون به طور معنادار افزایش یافته است (0.05>p)؛ و این اثر افزایشی در مرحله پیگیری در مولفه خودکارآمدی معنادار باقی مانده است (0.05>p)؛ همچنین نتایج نشان داد که نمرات تفکر جنایی در گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری کاهش یافته است (0.05>p). از نتایج فوق می توان نتیجه گرفت که درمان پذیرش و تعهد یک مداخله موثر در بهبود خودکارآمدی، خوشبینی و کاهش تفکر جنایی در زندانیان است.

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on prisoners' psychological capital and criminal thinking in Bushehr city

Psychological empowerment of prisoners is one of the effective treatment programs for reducing the prevention of recurrence of crime. Due to the importance of this issue, the present study was conducted with the aim of the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) on the psychological capital and criminal thinking of prisoners in Bushehr city. The method of the present study was quasiexperimental and its design was preexperimentalpostexperimentalfollowup after twomonth with the control group. The statistical population of this study was 895 male prisoners in Bushehr Central Prison in 2020. Forty prisoners were selected by convenience sampling method and randomly divided into two groups of intervention and control using a lottery. The research instruments included the Psychological Capital Questionnaire; PCQ (Luthans et al., 2007), and Criminal Thinking Scales; CTS (Knight et al., 2006). After receiving the pretest, acceptance and commitment therapy was performed in 8 sessions of 90 minutes for the intervention group, and the control group was on the waiting list. Data analysis was performed using Repeated measures ANOVA tests in SPSS20. The results of the Bonferroni Subordinate Test showed the scores of selfefficacy, and optimism in the intervention group in the posttest stage increased significantly (P<0.05); However, this incremental effect remained significant in the followup phase in the component of selfefficacy (P<0.05); The results also showed that the scores of criminal thinking in the experimental group decreased in the posttest and followup stages (P<0.05). From the above results, it can be concluded that acceptance and commitment therapy is an effective intervention in improving selfefficacy, optimism and reducing criminal thinking in prisoners.