نقش واسطه ای درگیری عاملی در ارتباط میان اشتیاق تحصیلی و تعهد به دانشگاه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای درگیر عاملی در ارتباط میان اشتیاق تحصیلی و تعهد به دانشگاه بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر 15 دانشکده‌ی دانشگاه تهران در سال تحصیلی 1400-1399بود. که از میان آن ها 650 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه درگیری عاملی (ae) ریو (2013)، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی دانشجویان ((ses گونیوس و کوزو (2015) و پرسشنامه انسجام تحصیلی و اجتماعی (sai) پاسکارلا و ترنزینی (1980) بود. جهت بررسی آماره‌های توصیفی از نرم افزار spss21 و برای مدل‌سازی معادلات ساختاری از نرم‌افزار amos22 استفاده شد. نتایج نشان داد بین متغیرهای اشتیاق شناختی، درگیری عاملی و تعهد به دانشگاه روابط مثبت معنادار وجود دارد (0.01 > p). به گونه ای که اشتیاق شناختی نقشی مستقیم و معنادار بر درگیری عاملی دانشجویان دارد (0.66= β، 0.001>p) و درگیری عاملی نیز نقشی مثبت و معنادار بر تعهد دانشجویان به دانشگاه دارد (0.22=β، 0.001>p). بنابراین پیشنهاد می شود برای افزایش درگیری تحصیلی دانشجویان در نظام آموزش عالی به جایگاه تعهد و اشتیاق تحصیلی دانشجویان به دانشگاه ها توجه شایانی شود.

The Mediating Role of Agentic Engagement in the Relationship Between Academic Enthusiasm and Commitment to the University

This study aimed to investigate the mediating role of agentic engagement in the relationship between Academic Enthusiasm and commitment to the university. The present study was a descriptive correlational study. The population data contained all male and female students of 15 faculties of the University of Tehran in the academic year 13991400. Among them, 650 students were selected by the available sampling method. The research instruments were the Factor Involvement Questionnaire (AE) Rio (2013), Student Achievement Questionnaire (SES Gonius and Cozo (2015)) and Pascarla and Transzini (SAI) Questionnaire of Academic and Social Cohesion (1980).. SPSS21 software was used for Descriptive statistics analysis and Amos22 software was used for structural equation modeling. The results showed that there are significant positive relationships between the variables of cognitive enthusiasm, factor involvement, and commitment to the university (P <0.01). Cognitive enthusiasm has a direct and significant effect on students agentic engagement ( beta; = 0.66, P <0.001), and agentic engagement has a positive and significant effect on student #39;s commitment to the university ( beta; = 0.22, P <0.001). Therefore, it is suggested that for increasing the academic engagement of students in the higher education system, the status of students #39; commitment and academic enthusiasm to universities should be considered.