اثربخشی روایت درمانی با تاکید بر لحظات نوآور بر تاب آوری دختران با خودآسیب زنی بدون قصد خودکشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روایت درمانی با تاکید بر لحظات نوآور بر تاب آوری در دختران نوجوان دچار خودآسیب زنی بدون قصد خودکشی انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل می باشد. جامعۀ آماری شامل کلیۀ دانش آموزان دختر دچار خودآسیب زنی بدون قصد خودکشی در دورۀ متوسطۀ مدارس شهرستان بناب در سال تحصیلی 9998 بود. به این منظور پس از اجرای پرسشنامۀ خودآسیب زنی عمدی گراتز (dshi)، (2001) و مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون (cdrisc)، (2003)، 30 نفر از دانش آموزان دارای سابقۀ رفتارهای خودآسیب زنی با تاب آوری پایین، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (آزمایش و گواه) گمارده شدند. گروه آزمایش در معرض 10 جلسۀ روایت درمانی با اقتباس از برنامۀ وایت و اپستون (1990) قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام مداخله و نیز یک ماه بعد از آن، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید. با توجه به ماهیت پژوهش، داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری یک راهه (آنکوا) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد روایت درمانی با تاکید بر لحظات نوآور، بر افزایش تاب آوری تاثیر معنادار و مثبت داشت (0.01> p). با توجه به یافته پژوهش حاضر، می توان گفت روایت درمانی با تاکید بر لحظات نوآور، روش مداخله ای مناسبی برای افزایش تاب آوری در دختران با خودآسیب زنی بدون قصد خودکشی است.

The effectiveness of the narrative therapy emphasizing on innovative moments on resilience in girls with non-suicidal self-harm

The aim of this study was to evaluate the effectiveness of narrative therapy with emphasis on innovative moments on resilience in adolescent girls with nonsuicidal selfharm. This research is a quasiexperimental type and a posttest pretest design with an experimental and control group. The statistical population included all female students with nonsuicidal selfharm in the secondary schools of Bonab city in the academic year of 201920. For this purpose, after administering Gratz #39;s (2001) intentional selfharm questionnaire (DSHI), and ConnorDavidson #39;s (2003) resilience scale (CDRISC) 30 students with a history of selfharming behaviors and low resilience were selected with a Purposeful sampling method and randomly assigned into two groups. (Experiment and Control). The experimental group was exposed to 10 sessions of narrative therapy based on the White and Epston (1990) program, and the control group did not receive any intervention. After the intervention and one month later, a posttest was performed for both groups. Due to the nature of the research, the data were analyzed using a oneway analysis of covariance (ANCOVA). Findings showed that narrative therapy with emphasis on innovative moments had a significant and positive effect on increasing resilience (p <0.01). According to the findings of the present study, it can be said that narrative therapy with emphasis on innovative moments, is a suitable intervention method to increase resilience in girls with selfharm without suicidal ideation.