رابطه استحکام من با جرات مندی: نقش تعدیل کننده بهشیاری

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده بهشیاری در رابطه استحکام من با جرات مندی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه تهران در سال تحصیلی 97-98 بود. نمونه آماری شامل 301 دانشجو بود که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا به پرسشنامه های جرات مندی راتوس (راتوس، 1973)، استحکام من (بشارت، 1386) و بهشیاری براون و رایان (براون و رایان، 2003) پاسخ دهند. یافته های حاصل نشان دادند که بین جرات مندی با استحکام من و جرات مندی با بهشیاری رابطه مثبت معنا دار وجود دارد. نتایج رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که بهشیاری نمی تواند به عنوان عامل تعدیل کننده در رابطه استحکام من با جرات مندی اثر گذار باشد.

The relationship between ego strength and assertiveness: moderating role of mindfulness

The present study aimed to examine the moderating effect of mindfulness on the relationship between ego strength and assertiveness. The statistical population of the present study included all students of Tehran University in 2018. The statistical sample was Three hundred and one students who were selected by the cluster sampling method. All participants were asked to complete the Rathus Assertiveness Schedule (Rathus, 1973), Ego Strength Scale (Besharat, 2007), and Mindful Attention Awareness Scale (Brown and Ryan, 2003). The results indicated that assertiveness had a significant positive association with ego strength and mindfulness. The results of regression analysis indicated that mindfulness has no moderating effect on the relationship between assertiveness and ego strength.