مقایسه اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی و تن‌آرامی بر تحمل پریشانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و تن‌آرامی بر تحمل پریشانی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام‌اس) انجام شده است. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به ام‌اس مراجعه کننده به انجمن ام‌اس مازندران در بین سال‌های 98-1397 بود. 45 زن به عنوان نمونه به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) گمارش شدند. سپس آزمودنی‌های گروه آزمایش اول و دوم هر یک طی 8 جلسه به ترتیب درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و تن‌آرامی را دریافت کردند. مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) به عنوان ابزار پژوهش در دو مرحله قبل و بعد از آموزش در هر سه گروه اجرا شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد هر دو رویکرد درمانی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (6.09= f و 0.05>p) و تن‌آرامی (16.03= f و 0.05>p) موجب بهبود تحمل پریشانی در زنان مبتلا به ام‌اس شده است. نتایج آزمون lsd نشان داد اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی نسبت به تن‌آرامی بر تحمل پریشانی بیشتر است. با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، در حوزه درمان و مشاوره بیماران مبتلا به ام‌اس، کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی کارآمد و نویدبخش به نظر می‌رسد.

Comparison of the effectiveness of Mindfulness-Based Stress Reduction and Relaxation on Distress Tolerance in females with Multiple Sclerosis (MS)

The present study aims to compare the effectiveness of mindfulnessbased stress reduction and relaxation on distress tolerance in females with Multiple Sclerosis )MS(. This is a quasiexperimental study with pretest and posttest design with the control group. The statistical population included all patients with MS who were referred to the MS Association of Mazandaran and had a medical record between 2019 and 2020 years. 45 females have been selected by purposive sampling method and randomly were assigned to three groups (control and two experimental groups). Then, the subjects of the first and second experimental groups received mindfulnessbased stress reduction and relaxation in 8 sessions, respectively. The Distress Tolerance Scale (Simons Gaher,2005) was used before and after education for all three groups. The findings of the analysis of Covariance showed that mindfulnessbased stress reduction (F=6.09, p<0.05) and relaxation (F=16.03, p<0/05) have led to an improvement in the distress tolerance of females with MS. The results of the LSD test have shown that mindfulnessbased stress reduction has been more impact on distress tolerance than relaxation. According to the findings of the present study, in the field of treatment and counseling of patients with MS, mindfulnessbased stress reduction seems to be very effective and promising.