مقایسۀ اثربخشی روش سنتی و روش بازی تاکتیکی برای آموزش مهارت‌های ورزشی بر لذت از فعالیت بدنی در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی تمایل به اجتناب از مشارکت در فعالیت‌های بدنی دارند که منجر به عملکرد حرکتی ضعیف و پیامدهای منفی روانی در آنها می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثربخشی روش سنتی و روش بازی تکتیکی در آموزش مهارت های ورزشی بر لذت از فعالیت بدنی در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 30 نفر از کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی شهر کرمانشاه به‌ صورت در دسترس وارد پژوهش شدند و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره تمرینی روش بازی تاکتیکی و گروه تمرین سنتی قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل یک دوره برنامه آموزش بسکتبال بود که طی 12 هفته و هر هفته سه جلسه یک ساعته به دو روش سنتی و بازی تاکتیکی انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی ویلسون (dcdq'07)، آزمون ارزیابی حرکات جنبشی کودکان هندرسون (mabc-2) و مقیاس لذت از فعالیت بدنی (paces) بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار spss استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که گروه روش بازی تاکتیکی نسبت به گروه روش تمرین سنتی افزایش معناداری را در نمرات لذت از فعالیت بدنی داشتند (0.05> p). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می‌شود در آموزش مهارت‌های ورزشی به کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی از روش بازی تاکتیکی به جای روش سنتی استفاده شود.

Comparison of the effectiveness of traditional method and tactical game method for teaching sports skills on enjoyment of physical activity in children with developmental coordination disorder

Children with developmental coordination disorder tend to avoid engaging in physical activity that leads to poor motor function and negative psychological consequences. The aim of this study was to compare the effectiveness of traditional methods and tactical game methods in teaching sports skills on the enjoyment of physical activity in children with developmental coordination disorder. Thirty boys with developmental coordination disorder in Kermanshah entered the study by convenience sampling method and were randomly divided into two groups of the tactical game and traditional training methods. The training program included a course of basketball training program that was done for 12 weeks and three onehour sessions per week in two traditional and tactical games methods. The instruments used in this study included the Developmental Coordination Disorder Questionnaire (DCDQchr('39')07), Movement Assessment Buttery for Children (MABC2), and Enjoyment of physical activity Questionnaire (PACES). Analysis of covariance was used to analyze the data in SPSS software. The results showed that the tactical game group had a significant increase in the enjoyment of physical activity scores compared to the traditional training group (P<0.05). Based on the results of the present study, it is suggested that the tactical game method be used instead of the traditional method in teaching sports skills to children with developmental coordination disorders.