اثربخشی آموزش برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تعلل‌ورزی تحصیلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تعلل ورزی تحصیلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان دختر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم دوره دوم متوسطه شهر مشهد در نیم سال تحصیلی اول 981397 تشکیل دادند که از بین آنها 30نفر به روش نمونه گیری تصادفی و با توجه به ارزیابی های اولیه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) گمارده شدند. دانش آموزان گروه آزمایش، برنامه آموزش کاهش استرس مبتنی ذهن آگاهی را در 8 جلسه 45 دقیقه ای (در هر هفته دو جلسه) دریافت کردند؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های تعلل ورزی تحصیلی سولومن و همکارن (1984) و انگیزه پیشرفت هرمنس (1970) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش در متغیرهای تعلل ورزی تحصیلی و مولفه های انگیزه پیشرفت شامل؛ اعتمادبه نفس، پشتکار، آینده نگری و سخت کوشی تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.001). به عبارت دیگر می توان گفت که برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش تعلل وری تحصیلی و بهبود انگیزه پیشرفت دانش آموزان دختر تاثیر معناداری دارد.

The effectiveness of Mindfulness-Based Stress Reduction Program on Academic Procrastination and Academic Motivation of female students

The purpose of this study was to investigate the mindfulnessbased stress reduction program on academic procrastination and academic motivation of female students. The research method was pretestposttest with the control group. The statistical population of the study consisted of all female students of the third grade of secondary school in Mashhad during the first half of the first academic year of 201819. Among them, 30 were selected by random sampling method, and according to the initial assessments, they were randomly selected In two experimental groups (15 people) and control (15 people). The experimental group received mindfulnessbased stress reduction program in 8 sessions of 45 minutes (weekly two sessions); the control group was placed on the waiting list for two months. Solomon and Solomon Rothblum (1984) and (1970) questionnaires were used to collect data. To analyze the data, multivariate analysis of covariance analysis was used. The results of data analysis showed that by controlling the effect of pretest, there was a significant difference between the mean scores of the posttest of the experimental group in the academic procrastination variables and the components of progressive motivation including assertiveness, perseverance, futures, and hardiness There is (P <0.001). In terms of intervention, it can be concluded that the mindfulnessbased stress reduction program has a significant effect on reducing academic procrastination and improving progressive motivation of female students.