مروری نظری بر مفهوم تنهایی از منظر رویکردهای روان شناختی

از منظر گروهی از نظریه‌های روانشناختی، رفتار‌های خلوت‌‌خواهانه ممکن است مغایر با سلامت روان باشند، به گونه‌ای که در این نظریه‌ها تنهایی وضعی مشقت‌بار پنداشته می‌شود که باید مانع از آن شد یا آنکه برطرفش کرد، با کودکانی که تنها بازی می‌کنند طوری برخورد می‌شود که گویی ناسالم و هنجار‌شکنند و به کسانی که به فعالیت‌های انفرادی می‌پردازند ترحم می‌شود. اما از نظرگاه های دیگری، تنهایی می‌تواند برای کارکرد‌های روانی نافع باشد، به گونه‌ای که نیاز مبرم به حریم شخصی و تجربیات مثبت خلوت‌گزینی از ویژگی‌های مشترک افراد خود‌شکوفا در نظر گرفته می‌شود. در این مقاله سعی شد با مرور نظری بر مفهوم تنهایی و بررسی دیدگاه‌های موافق و مخالف این ظرفیت، به خاستگاه شکل‌گیری ظرفیت تنهایی و تاثیرات قابل‌توجه آن بر بلوغ روانی پرداخته شود تا متخصصان حوزه سلامت‌روان با آشنایی بیشتر با این مفهوم بر بهبود این ظرفیت مهم در ساختار روانی اهتمام ورزند.

A theoretical review of the concept of aloneness from the perspective of psychological approaches

From the point of view of a group of psychological theories, solitary behaviors may be inconsistent with mental health, so that in these theories aloneness is considered a difficult situation that must be prevented or remedied by children who play alone, it is as if they are unhealthy and break the norm and have mercy on those who engage in individual activities. But from other perspectives, aloneness can be beneficial to psychological functioning, so that the urgent need for privacy and positive experiences of solitude are considered common features of selffulfilling prophecies. In this article, by reviewing the concept of aloneness and investigating the pros and cons of this capacity, we tried to discuss the origin of the formation of aloneness and its significant effects on mental maturity so that mental health professionals can become more familiar with this concept in order to improve this capacity in psychological structure.