نقش واسطه‌ای خودکارآمدی در رابطه شیوه‌های فرزند پروری با شادکامی دانش‌آموزان

شادکامی ناشی از قضاوت و داوری انسان درباره چگونگی گذراندن زندگی است. خودکارآمدی را باور و قضاوت فرد از توانایی خود برای انجام تکلیف خاص می‌دانند و سبک‌های فرزندپروری روش‌هایی است که پدر و مادر برای تربیت فرزندان خود به کار می‌گیرند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تعیین نقش واسطه‌ای خودکارآمدی در رابطه شیوه‌های فرزندپروری با شادکامی دانش‌آموزان دختر انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران متقاضی کنکور سراسری شهرستان اردکان در سال تحصیلی 97 1396 که 515 نفر گزارش شده، بودند. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه به تعداد 260 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از جامعه آماری انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های سبک‌های فرزندپروری رابینسون (2001)، خودکارآمدی عمومی شرر (1982) و شادکامی آکسفورد (1976) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که مدل این پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. با توجه به یافته‌ها، سبک‌ فرزند‌پروری مقتدرانه اثر مستقیم مثبت بر خودکارآمدی و شادکامی داشت. سبک‌ فرزند‌پروری سهل‌گیرانه اثر مستقیم منفی بر خودکارآمدی و سبک‌ فرزند‌پروری مستبدانه اثر مستقیم منفی بر شادکامی داشت. همچنین خودکارآمدی نقش واسطه‌گری خود را بین سبک‌ فرزند‌پروری و شادکامی به‌خوبی نشان داده‌ است؛ بنابراین سبک فرزندپروری با تاثیر بر خودکارآمدی می‌تواند شادکامی نوجوانان را تغیر دهد.

The Mediating Role of Self-Efficacy in relationship between Parenting Styles and Happiness in Students

Happiness comes from human judgment about how to live. Selfefficacy is the personchr('39')s belief and judgment of own ability to perform a particular task, and parenting styles are the methods that parents use to raise their children. The aim of this study was to investigate the mediating role of selfefficacy in the relationship between parenting styles and happiness in female students. The statistical population of this study was all the girls who applied for the University Entrance Exam of Ardakan city in the academic year of 20172018, when 515 people were reported. Using the Karajsi and Morgan tables, the sample size of 260 people was selected by multistage cluster random sampling. Research tools included Robinsonchr('39')s Parenting Style Questionnaires (2001), Shererchr('39')s General SelfEfficacy (1982), and Oxford Happiness (1976). Data analysis showed that the research model had a suitable fit. According to the findings, the authoritative parenting style had a positive direct effect on selfefficacy and happiness. Permissive parenting style had a negative direct effect on selfefficacy and authoritarian parenting style had a negative direct effect on happiness. Selfefficacy had it rsquo;s the mediating role between the Parenting styles and happiness. Therefore, parenting style could change the happiness of adolescents by affecting on selfefficacy.