پیش بینی تاب آوری تحصیلی بر مبنای درگیری تحصیلی با نقش واسطه ‌ای احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی تاب آوری تحصیلی بر مبنای درگیری تحصیلی با نقش واسطه ای احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان بود. در این مطالعه توصیفی همبستگی، ج ام ع ه‌‌ آم اری‌ کلیه دان ش آم وزان‌ دختر مدارس دولتی دوره اول متوسطه منطقه 2 شهر تهران در سال 13981397 به تعداد 2105 نفر بودند. بر اساس فرمول پلنت 150 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب‌ شد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه تاب آوری تحصیلی (ساموئلز، 2004)، درگیری تحصیلی (ریو، 2013) و احساس به تعلق به مدرسه (بری، بتی و وات، 2004) بود. ارزیابی مدل پیشنهادی با روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم‌افزار spss و amos نسخه 24 صورت گرفت. جهت آزمون روابط غیر‌مستقیم از روش بوت استراپ در دستور کامپیوتری ماکرو پریچر و هیز استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود. به طورکلی نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم درگیری تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه معنادار شدند. همچنین نتایج نشان داد مسیر غیرمستقیم درگیری تحصیلی نیز از طریق احساس تعلق به مدرسه با تاب آوری تحصیلی معنادار بود. بر اساس یافته‌های این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که رابطه‌ بین درگیری تحصیلی با تاب آوری تحصیلی یک رابطه‌ خطی ساده نیست و احساس تعلق به مدرسه می‌تواند این رابطه را واسطه گری کند.

The prediction of academic resilience based on academic engagement with mediating role of sense of belonging to school in students

The purpose of this study was the prediction of academic resilience based on academic engagement with the mediating role of sense of belonging to school in students. This is a descriptive correlation research. The statistical population consisted of all female secondary school students in district 2nd Tehran city in 20182019. The sample size was 150 subjects based on formula Plant who were selected by cluster sampling method. The tools were used included Samuels rsquo;s academic resilience questionnaire (2004), academic engagement scale of Reeve (2013) and sense of belonging to school questionnaire of Brew, Beatty Watt (2004). Evaluation of the proposed model with path analysis using SPSS and AMOS24 software was done. The indirect relationships were tested by using the bootstrapping procedure in Preacher and Hayes Macro command. The proposed model had an acceptable fitness to the data. Overall, the results showed all the direct paths of academic engagement and sense of belonging to school with academic resilience were significant. Also, results showed indirect path academic engagement with academic resilience, through the moderating role of sense of belonging to school. Based on the results of the present study, it can be concluded that the relationship between academic engagements with academic resilience is not a simple linear association and it is influenced and mediating by the sense of belonging to school.