اثربخشی روان نمایشگری بر اضطراب اجتماعی دختران نوجوان مهاجر: با تاکید بر مهاجران افغان

هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی درمان روان نمایشگری بر اضطراب اجتماعی دختران نوجوان مهاجر بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر افغان بودند که در دو مدرسه دولتی منطقه 12 شهر تهران در سال 98-1397 مشغول تحصیل بودند. از بین آنها 28 نفر با ارزیابی اولیه و به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه پزوهش، انتخاب و در دو گروه آزمایش (13 نفر) و کنترل (15 نفر) به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای در هفته دو بار تحت آموزش گروهی درمان روان نمایشگری قرار گرفت. ابزار اندازه‌گیری پژوهش شامل پرسشنامه‌ی اضطراب اجتماعی کانور (2000) بود که توسط شرکت‌کنندگان در 2 مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که درمان روان نمایشگری به‌طور معناداری باعث کاهش اضطراب اجتماعی و دو مولفه‌ی آن (اجتناب اجتماعی و ناراحتی‌های فیزیولوژیک) در گروه آزمایش شده است. همچنین، میانگین نمرات در مقایسه با قبل از درمان ازنظر آماری کاهش معنی‌داری داشته است، اما بر ترس اجتماعی اثربخش نبود. با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان از این مداخله درمانی برای بهبود اضطراب اجتماعی نوجوانان مهاجر استفاده کرد.

The Effectiveness of Psychodrama Treatment on Social Anxiety of Migrant Adolescent Girls: Emphasizing on Afghan Migrants

The purpose of the present study was to determine the effectiveness of psychodrama treatment on social anxiety of migrant adolescent girls. The research design was quasiexperimental with pretest /posttest with control group. The statistical population consisted of all Afghan female students in two public schools in District 12 who were educated in the year 201819. 28 subjects were selected as purposeful attention to the score obtained from the Social Anxiety Questionnaire and were randomly assigned to either experimental (n = 13) and control (n = 15) groups. The experimental group received 10 sessions of 90minute psychodrama group training twice a week. The research instrument consisted of Connor Social Anxiety Questionnaire (2000) which was completed by participants in pretest /posttest. Data were analyzed by descriptive statistics and multivariate analysis of covariance using SPSS software. The results showed that psychodrama treatment significantly reduced social anxiety and its two components (social avoidance and physiological discomfort) in the experimental group. Also, the mean scores decreased statistically significantly compared to pretest but were not effective on social phobia. According to the research findings, this therapeutic intervention can be used to improve the social anxiety of migrant adolescents.