نقش واسطه خودکارآمدی تحصیلی، اجتماعی و هیجانی در رابطه بین انعطاف پذیری شناختی با بهزیستی روان شناختی

هدف تحقیق حاضر، تعیین نقش واسطه خودکارآمدی تحصیلی، اجتماعی و هیجانی در رابطه بین انعطاف پذیری شناختی با بهزیستی روان شناختی بود. جامعه آماری تحقیق، کلیه دانش آموزان دختر و پسر کلاس دوازدهم متوسطه دوم آموزش و پرورش ناحیه یک اهواز بودند که از بین آنان280 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. طرح تحقیق، توصیفی همبستگی بود و داده ها با کمک مقیاس انعطاف پذیری شناختی (2010)، پرسش نامه بهزیستی روان شناختی (2007) و پرسش نامه خودکارآمدی (1985) جمع آوری شدند. در تحقیق حاضر، برای تجزیه و تحلیل فرضیه ها و بررسی روابط بین متغیرها، از همبستگی پیرسون و روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها، نشان داد که بعد از حذف روابط غیرمعنادار برخی مسیرها از مدل پیشنهادی، برازندگی مدل نهایی تحقیق اصلاح و تایید گردید. یافته های روابط مستقیم مسیرهای بین متغیرها، نشان داد که انعطاف پذیری شناختی با بهزیستی روان شناختی، خودکارآمدی تحصیلی، خودکارآمدی اجتماعی و خودکارآمدی هیجانی و متغیر خودکارآمدی اجتماعی و خودکارآمدی هیجانی با بهزیستی روان شناختی رابطه مثبت دارد اما رابطه خودکارآمدی تحصیلی با بهزیستی روان شناختی معنادار نشد. ضمناً از بین سه مولفه های خودکارآمدی، فقط خودکارآمدی اجتماعی، توانست نقش واسطه بین انعطاف پذیری شناختی با بهزیستی روان شناختی را ایفا نماید. با توجه به اینکه خودکارآمدی نقش واسطه رابطه بین انعطاف پذیری شناختی با بهزیستی روان شناختی را بازی می کند لذا برای تبیین رابطه یاد شده، بایستی خودکارآمدی را مد نظر قرار داد.

The mediating role of academic, social and emotional self-efficacy in the relationship between cognitive flexibility and psychological well-being

The aim of the present study was to determine the mediating role of academic, social and emotional selfefficacy in the relationship between cognitive flexibility and psychological wellbeing. The statistical population of the study was all female and male students of the twelfth grade of the second high school of education in the first district of Ahvaz, among whom 280 people were selected voluntarily. The research design was correlational descriptive and the data were collected using cognitive flexibility scale (2010), psychological wellbeing questionnaire (2007) and selfefficacy questionnaire (1985). In the present study, Pearson correlation and structural equation modeling method were used to analyze the hypotheses and evaluate the relationships between the variables. Findings of direct relationships between variables showed that cognitive flexibility is positively correlated with psychological wellbeing, academic selfefficacy, social selfefficacy, and emotional selfefficacy. And the variable of social selfefficacy and emotional selfefficacy with psychological wellbeing had a very positive relationship, but the causal relationship between academic selfefficacy and psychological wellbeing was not significant. In addition, among the three components of selfefficacy, only social selfefficacy was able to play the role of mediator between cognitive flexibility and psychological wellbeing. Given that selfefficacy plays a mediating role in the relationship between cognitive flexibility and psychological wellbeing, selfefficacy must be considered to explain this relationship.