بررسی نظرات مردان همجنسگرا به امر مشاوره در ایران و تجربه زیسته آنان از مراجعه به مشاوره

مراجعه همجنس گرایان به مراکز مشاوره‌ای غیرقابل‌انکار است، اما اینکه میزان و دلیل رجوع چگونه است و چارچوب نظری و عملی متخصصان بهداشت روان با این مراجعان در ایران چگونه است، سوال‌هایی است که هدف این پژوهش را مشخص می کند. این پژوهش به روش پدیدارشناسی با مشارکت 15 همجنس گرای مرد در تهران از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. نتایج نشان داد که 93% مشارکت‌کنندگان برای تغییر گرایش خود اقدام کرده، اما تنها 53% به متخصص رجوع کرده بودند، که به نظرشان، مشاوران چارچوب عملی صحیحی در این زمینه به کار نبستند. همچنین 25% مشاوران، همجنس گرایی را طبیعی و 75% آن را اختلال می دانستند. نتیجه اینکه اکثر مشارکت کنندگان خواهان تغییر گرایش بودند اما نه‌تنها اغلب مشارکت‌کنندگان مسیر اشتباهی برای تغییر گرایش اتخاذ کردند، بلکه متخصصان نیز رویکرد تخصصی بومی‌سازی شده‌ای به کار نگرفتند؛ که نتیجه هردو، بی‌ثمری و سردرگمی برای مراجع و مشاور است. لذا به نظر می رسد تا زمانی که متخصصان ایرانی به یک دیدگاه مشترک در این زمینه نرسند و از طریق رویکرد بومی‌سازی شده به این مسئله نگاه نکنند، نه‌تنها رضایت مراجعان افزایش نمی‌یابد بلکه هیچ خدمت روان‌شناختی مفیدی مورد توجه این مراجعان نخواهد بود.

Investigating the views of gay men on counseling in Iran and their experience of counseling

The presence of homosexual clients in counseling centers is undeniable. But, what is the rate and reason for the referral, and how do mental health professionals treat these clients in Iran are the questions that define the purpose of this research. This research was done with the phenomenological method with the participation of 15 gay men in Tehran and through a semistructured interview. The results showed that 93% of participants had attempted to change their sexual orientation. Still, only 53% went to counseling that In their opinion, the counselors did not use the correct practical framework in this regard. Counselors were also divided into two groups; 25% who considered homosexuality is natural, and 75% believed it as a disorder. Results are that Most participants wanted to change their orientation. Still, not only most of the participants took the wrong way to improve their direction, but even their counselors took the wrong approach, too, that the results of both are fruitlessness and confusion for client and counselor. So it seems that until Iranian experts do not reach a common point of homosexuality. Until they do not pay attention to it through a cultural approach, the client's satisfaction does not increase, and they do not receive any useful psychological services.