اثربخشی امیددرمانی به شیوه گروهی بر تاب‌آوری و شادکامی دانش‌آموزان دختر

هدف این پژوهش اثربخشی امیددرمانی به شیوه گروهی بر تاب‌آوری و شادکامی دانش‌آموزان دختر بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل برابر اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش‌آموزان دختر در مقطع دبیرستان شهرستان قوچان که مشغول به تحصیل در سال 139293 ارجاع داده شده‌اند، تشکیل می‌دهد. به منظور انتخاب نمونه از 21 دبیرستان دخترانه موجود در شهرستان قوچان یک دبیرستان به صورت تصادفی انتخاب شد و از کسانی که مایل به شرکت در این طرح پژوهشی بودند دعوت به همکاری شد تا در این طرح پژوهشی ثبت نام نمایند. در نهایت تعداد 45 نفر در دو گروه آزمایشی ( هر گروه 15 نفر) و 1 گروه کنترل (به تعداد 15 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس جلسات آموزشی برای افراد گروه آزمایش به صورت گروهی 8 جلسه یک ساعته بر طبق پروتکل اسنایدر (2002) اجرا گردید و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. ابزار اندازه‌گیری پژوهش، پرسشنامه کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد در گروه آزمایش اجرا گردید. برای تجزیه تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده علاوه بر آمار توصیفی از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که تفاوت نمره‌های پیش‌آزمون پس‌آزمون دو گروه برای متغیر تاب‌آوری و شادکامی دانش‌آموزان دختر معنادار است. این مطالعه نشان می‌دهد که امیددرمانی به شیوه گروهی بر تاب‌آوری و شادکامی دانش‌آموزان دختر اثربخش بوده و می‌تواند به عنوان یک مداخله روانشناختی در کنار سایر مداخلات مورد استفاده قرار گیرد.

The Effectiveness of Group Hope Therapy in Resilience and Happiness of Female Students

The present research aimed to study the effectiveness of group hope therapy in resilience and happiness of female students. The present research was a quasiexperimental study with the pretestposttest and a control group. The statistical population consisted of all female high school students of Quchan, Razavi Khorasan Province, in the academic year 20132014. In order to select a sample, one of the 21 allgirls high schools in this city was randomly selected and then students who were willing to participate in this research project were invited to enroll. Finally, a total of 45 students were assigned to two test groups of 15 and a control group of 15. Students in the test groups participated in 8 onehour sessions of group intervention based on Snyder rsquo;s protocol (2002), whereas those in the control group received no intervention. The required data were collected using the ConnorDavidson Resilience Scale (CDRISC) and the Oxford Happiness Inventory. The data were statistically analyzed using descriptive tests and multivariate analysis of covariance (MANCOVA). The results indicated that there was a significant difference between the two groups in terms of the pretest and posttest scores of resilience and happiness. The study findings suggest that group hope therapy was effective in resilience and happiness of female students and, therefore, it can be used as a psychological intervention along with other ones.