اثربخشی آموزش مهارت‌های فرزند پروری مثبت بر کفایت اجتماعی و تنظیم هیجان دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های فرزند پروری مثبت بر کفایت اجتماعی و تنظیم هیجان دانش آموزان بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی موردمطالعه در این پژوهش کلیه مادران دانش آموزان 13-15 ساله مدارس متوسطه اول شهر تهران در سال 1396 بود که 30 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری به نسبت یکسان جایگزین شدند. گروه آزمایش، برنامه آموزش مهارت‌های فرزند پروری مثبت را در 8 جلسه (2 ساعت) به شکل گروهی دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. پرسشنامه‌های راهبردهای تنظیم هیجان شناختی گرنفسکی و همکاران (2001) و کفایت اجتماعی پرندین (1385) توسط دانش آموزان در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل گردید. اطلاعات جمع‌آوری‌شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره، تحلیل شد. نتایج نشان داد، آموزش مهارت‌های فرزند پروری مثبت بر افزایش تنظیم هیجان مثبت و کاهش تنظیم هیجان منفی دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. همچنین نتایج نشان داد، آموزش مهارت‌های فرزند پروری مثبت بر افزایش کفایت اجتماعی دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. بنابراین می‌توان گفت بهبود تنظیم هیجان و کفایت اجتماعی دانش آموزان نتیجه تغییر الگوها و روش‌های فرزندپروری در مادرانشان می‌باشد که در جلسات فرزندپروری مثبت شرکت کرده بودند.

Effectiveness of positive parenting skills training on social competence and emotion regulation in student

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of positive parenting skills training on social competence and emotion regulation of students. The research method was a pretest, posttest, and control group. The study population in this study was all mothers of 1515 years old students in Tehran's first high schools in 1396, of which 30 were selected through purposeful sampling. Participants were randomly replaced in two groups with the same proportion. The experimental group received a positive parenting program in 8 sessions (2 hours) in a group format, while the control group was put in the waiting list. Grenfsky et al. (2001) cognitive emotion regulation strategies and Parandin social competence (2006) were completed by students in two stages: pretest and posttest. Data were analyzed using covariance analysis. The results of univariate covariance analysis indicated that positive parenting skills training has a significant effect on positive emotional regulation and decreasing negative emotional regulation of students. The results also showed that positive parenting skills training has a significant effect on the social competence of students. Therefore, it can be said that improving the social excitement and social adequacy of students is the result of changing the patterns and methods of parenting in their mothers who participated in positive parenting sessions.