نقش واسطه‌ای شادکامی در رابطه میان امید و خودکارآمدی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه امید و خودکارآمدی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی با توجه نقش واسطه‌ای شادکامی در دانش‌آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی با طرح همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان کاشان در بهار 1395 بودند. بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 431 دانش‌آموز (187 پسر و 244 دختر) با استفاده از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای طبقه‌ای متناسب با جنسیت انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه‌های امید اسنایدر، خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ، شادکامی لیبومیرسکی و فرم کوتاه شده‌ سرزندگی تحصیلی چاری پاسخ دادند. داده‌ها از طریق آزمون معناداری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسه مراتبی به‌وسیله نرم‌افزارspss22 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد امید (0.26= β و p<0/05) و خودکارآمدی تحصیلی (0.21= β و p<0/05) می‌توانند به‌طور معناداری سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان را پیش‌بینی کنند و شادکامی نقش میانجی‌گر در رابطه امید و خودکارآمدی با سرزندگی تحصیلی دارد. بنابراین، از طریق افزایش سطح امید و خودکارآمدی تحصیلی می‌توان به افزایش شادکامی و به‌این‌ترتیب ارتقاء سرزندگی تحصیلی در دانش‌‌آموزان و افزایش توانایی حل کردن چالش‌ها و موانع تحصیلی آنان کمک نمود.

The Mediating Role of Happiness in the Relation between Hope and Academic Self-Efficacy with Academic Buoyancy among Students

The present study aimed to investigate the relationship between hope and academic selfefficacy, on the one hand, and academic buoyancy, on the other hand, considering the mediating role of happiness among high school students. The study was descriptive with a correlational design. The statistical population included all senior high school students in Kashan, Iran, in the 2016 academic year. Using multistage, stratified (based on gender) sampling and Krejcie Morgan Table, 431 students including 187 males and 244 females were selected. The respondents filled out Lybomersky happiness scale, Academic Buoyancy Scale short form, and McIlroy Bunting Academic Selfefficacy Questionnaire. Pearson Product Moment Correlation and Hierarchical Regression Analysis were run in SPSS22 to analyze the data. The results indicated that hope and happiness could predict students rsquo; academic buoyancy. Also, happiness has a mediating role in the relationship between hope and academic selfefficacy, on the one hand, and academic buoyancy, on the other side. Hence, it could be concluded that by increasing the level of hope and academic selfefficacy, happiness can be increased, thereby helping to improve the academic Buoyancy of students and enhance their ability to solve their educational challenges and obstacles.