بررسی رابطه سبک های فرزندپروری ادراک شده با بهزیستی هیجانی و بهزیستی اجتماعی دانش‌آموزان

هدف از این بررسی رابطه سبک های فرزندپروری ادراک شده با بهزیستی هیجانی و بهزیستی اجتماعی دانش آموزان دوره اول متوسطه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال 96-95 تشکیل می دادند. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و با توجه به جدول مورگان تعداد 229 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به پرسشنامه ها پاسخ دادند. برای جمع آوری اطلاعات پژوهش حاضر از پرسشنامه سبک فرزندپروری دیانا بامریند (1967) و پرسشنامه بهزیستی ذهنی توسط کییز و ماگیارمو (2003) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون استفاده شد و نتایج تحلیل داده ها بیانگر آن بود که بین سبک های فرزندپروری با بهزیستی اجتماعی و بهزیستی هیجانی رابطه وجود دارد و سبک فرزندپروری اقتدار منطقی با زیرمولفه هایی از بهزیستی اجتماعی (مقبولیت اجتماعی، واقع گرایی اجتماعی، مشارکت اجتماعی و پیوستگی اجتماعی) رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد؛ همچنین بین سبک فرزندپروری اقتدار منطقی با بهزیستی هیجانی مثبت و منفی رابطه ی معناداری وجود دارد و این درحالی بود که بین سبک های فرزندپروری آزادگذاری مطلق و استبدادی با این مولفه ها ارتباط معنی داری به دست نیامد.

The study of relationship between perceived parenting styles with emotional well-being and social well-being of students

The aim of this study was to investigate the relationship between perceived parenting styles with emotional wellbeing and social wellbeing of high school girl students in Tehran's 2nd district. The statistical population of this study was all high school girl students in Tehran during the years 20162017. The research method was descriptive and correlational; According to Morgan's table, 229 students were selected by cluster sampling and responded to the questionnaires. For data collection, Baumrind's parenting style questionnaire (1967), and Keyes MagyarMoe rsquo;s subjective wellbeing questionnaire were used. Pearson correlation coefficient and regression coefficient were used to analyze the data. The results of data analysis indicated that there was a relationship between parenting styles with social wellbeing and emotional wellbeing and There was a positive and significant relationship between the authoritative parenting style with subcomponents of social wellbeing (social acceptability, social realism, social participation, and social cohesion); there was also a significant relationship between the authoritative parenting style with positive and negative emotional wellbeing, while there was no meaningful relationship between Absolute permissive and authoritarian parenting styles with these components.