نگرشی بر تدوین استراتژی های بهینه در جهت ایجاد فضاهای شهری مطلوب برای کودکان اوتیسم

بیماری اوتیسم یکی از بیماری های نوظهور در جهان است و کودکان مبتلا به آن جزء یکی از آسیب پذیرترین قشرهای جامعه محسوب می شوند. فضاهای مناسب شهری جهت استفاده این کودکان خاص همواره در تمامی جهان مورد بحث و بررسی می باشد. در این تحقیق برآنیم در جهت دستیابی به راهکارهای بهینه برای ایجاد فضاهای مطلوب شهری برای کودکان اوتیسم گامی بلند برداشته شود. روش تحقیق در این مقاله ازنوع توصیفیتحلیلی بوده و در آن از روش پیمایش، ابزار پرسشنامه، مدل های سوات (swot)و تحلیل سلسله مراتبی و تکنیک های آماری مختلف در جهت ارائه استرتژی های بهینه بهره گرفته شده است. نتایج حاصله حاکی از آن است که در ایران جهت ایجاد فضاهای مطلوب شهری برای کودکان اوتیسم از نظر نقاط ضعف از آسیب پذیری بالایی برخوردار بوده و در عین حال پتانسیل های بالقوه جهت رسیدن به کمال وجود دارد.

Attitude toward the development of optimal strategies for creating favorable urban spaces for children with autism

Autism is one of the new emerging diseases in the world, and children who has it are one of the most vulnerable groups in the community. Appropriate urban spaces for the use of these particular children are always discussed in the whole world. In this research, we are going to take a step further in order to achieve optimal solutions for creating favorable urban spaces for children with autism. The research method in this paper is descriptiveanalytic and uses a survey method, a questionnaire tool, Swat models (SWOT) and genetic analysis and different statistical techniques to provide optimal strategies. The results show that in Iran, in order to create favorable urban spaces for children, autism has a high vulnerability to weaknesses and at the same time, there are great potential for achieving perfection.