نقش تمایل به نماز در کاهش گرایش زوجین به طلاق در دانشجویان

طلاق یکی از پدیده های مهم اجتماعی است که افزایش آن در هر جامعه ای موجب بروز برخی از آسیب های اجتماعی دیگر می شود. این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین گرایش به طلاق و نقش نماز در کاهش آن انجام شد. طرح پژوهش توصیفی همبستگی و کاربردی است. جامعه آماری کلیه دانشجویان متاهل دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه بیرجند مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 96-1395 در مقاطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترا است. نمونه 100 نفری با روش تصادفی ساده انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه میل به طلاق روزلت، جانسون و مورو (1986) با آلفای کرونباخ (0.91) و پرسشنامه تمایل نگرش و التزام عملی به نماز انیسی، نویدی و حسینی نژاد نصرآباد (1388) با آلفای کرونباخ (0.92) جمع آوری شد. داده ها با آزمون های t تک نمونه ای، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین نمره آزمودنی ها در گرایش به طلاق کمتر از میانگین آزمون بود. میانگین نمره آزمودنی ها در تمایل به نماز بیشتر از میانگین آزمون بود. بین تمایل به نماز و گرایش به طلاق رابطه معنادار منفی وجود دارد. مولفه ی اهتمام و التزام جدی فرد برای انجام نماز می تواند به شکل معناداری گرایش به طلاق را پیش بینی کند. زمانی که افراد به دنبال انجام اعمال مذهبی مانند نماز، به احساس لذت ناشی از برقراری ارتباط با منبع کمال و تعالی دست می یابند، خود برای رسیدن به کمال نیز دارای انگیزه می باشند؛ انگیزه ای که آنان را ترغیب به شایسته زیستن و دوری از منکرات می کند.