ارزیابی نقش طایفه گرایی در احساس امنیت اجتماعی (مطالعه موردی: شهر ایذه)

یکی از ویژگی های نظام ایلی و اجتماعات با ساختار طایفه ای و عشیره ای معمولاً خویشاوندگرایی است. معمولاً ناهمگنی در طایفه گرایی و تنوعات جغرافیایی از انسجام ملی دولت می کاهد. به همین دلیل پژوهش حاضر با هدف ارزیابی نقش طایفه گرایی در احساس امنیت اجتماعی شهروندان شهر ایذه انجام شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی از نوع کاربردی-نظری می باشد. اطلاعات لازم به صورت کتابخانه ای و میدانی(پرسشنامه و مصاحبه) جمع آوری شده و جامعه آماری شهر ایذه می باشد که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای به حجم 348 نفر به دست آمده است. در مرحله ی بعدی، اطلاعات جمع آوری شده، از طریق نرم افزار spss با آزمون های پیرسون و اسپیرمن تجزیه و تحلیل گردیده و نتایج به صورت جداول ارایه شده است. برای ویرایش نقشه ها از نرم افزارgis کمک گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد از بین پاسخ گویان،6/52 درصد خانم ها و 1/45 درصد آقایان بوده اند، 5/36 درصد پاسخگویان، مجرد و 9/50 درصد متاهل بوده اند. 2/55 درصد محیط طایفه ای شهر و 43 درصد درگیری های طایفه ای را باعث احساس ناامنی خود می دانستند. 5/21 درصدبه علت درگیری های طایفه ای محل سکونت خود را ترک کرده اند. 0/19 درصد در زمان درگیری بین طایفه ها در فضای شهر اصلاً رفت و آمد نمی کنند.از دیگر نتایج پژهش حاضر این است که بین تحصیلات، محیط طایفه گرایی شهر با احساس ناامنی شهروندان رابطه مستقیم و معنادار اما بین تعصب نسبت به طایفه خود با حس ناامنی اجتماعی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد.