راهبردهای توانمندسازی حاشیه­ شینان شهری با استفاده از تکنیکQSPM (مطالعه موردی: شهرک شهدای سنقر)

فقر اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی مهمترین عامل پیدایش حاشیه نشینی در شهرها است. اگر چه حاشیه نشینان در قلمرو زندگی اقتصادی - اجتماعی شهرها به سر می­ برند ولی به عنوان شهروندان رسمی در جامعه پذیرفته نمی­ شوند. هدف اصلی این پژوهش ارایه راهبردهای توانمندسازی حاشیه­ نشینان شهرک شهدای سنقر (از شهرستان های استان مرزی کرمانشاه) است. شناسایی قابلیت ها و محدودیت­ های حاشیه نشینان برای دستیابی به راهبردهای توانمندسازی آنان بسیار موثر است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی با بهره­ گیری از روش دلفی است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه­ ای و مصاحبه با کارشناسان و مسیولان شهرداری سنقر می باشد. برای تحلیل داده­ ها از تکنیک swot و qspm استفاده شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که منطقه حاشیه­ نشین از نظر وضعیت موجود بر اساس ماتریس ارزیابی درونی و بیرونی در وضعیت متوسط قرار دارد و به عبارت دیگر منطقه حاشیه نشین نتوانسته از نقاط قوت بهره­ برداری لازم را نماید و در استفاده از فرصت­ های موجود بی بهره بوده است. همچنین نتوانسته از عواملی که موجب ضعف و تهدید آن می شود دوری گزیند. در نهایت پس از تحلیل­ های انجام شده و ارایه برنامه­­ ریزی راهبردی کمی و اولویت­ بندی راهبردها، راهبرد بازنگری 5wo یعنی برگزاری کارگاه توجیهی برای مدیران شهری در جهت اجرای طرح توانمند­سازی و ساماندهی با امتیاز نهایی 55/2 به عنوان مهم­ترین راهبرد در اولویت قرار گرفته است. راهبرد تهاجمی 5so یعنی تشکیل کمیته ویژه توانمندسازی و ساماندهی نیز در اولویت دوم قرار دارد.