مدل سازی میزان تغذیه آب زیرزمینی آبخوان کارستی دالاهو با استفاده از مدل Karstlop

تغذیه سفره‌های کارستی ازنظر مقدار و توزیع مکانی بستگی به عوامل مختلف طبیعی مانند آب‌وهوا، توپوگرافی، پوشش گیاهی، خاک و زمین‌شناسی دارد. انتخاب یک روش مناسب برای ارزیابی میزان آب نفوذ یافته در مناطق کارستی اغلب موضوع مورد اختلاف محققان است. روش‌های چند پارامتری با استفاده از ابزارهای سیستم اطلاعات جغرافیایی به‌تازگی با موفقیت درحال‌توسعه است. هدف این تحقیق، مدل‌سازی مناطق تغذیه آبخوان دالاهو در زاگرس چین‌خورده با استفاده از مدل karstlop هست. به‌منظور تهیه نقشه پهنه‌بندی توسعه کارست سطحی، از مدل منطق فازی و عملگر گاما استفاده شد. و درنهایت با استفاده از مدل karstlop نقشه مناطق تغذیه آبخوان کارستی دالاهو به دست آمد. با توجه به نقشه پهنه‌بندی توسعه کارست سطحی منطقه مورد مطالعه شامل چهار کلاس فاقد کارست، کارست با توسعه کم، کارست با توسعه متوسط و کارست توسعه‌یافته است. نتایج پهنه‌بندی تغذیه نشان می‌دهدکه میزان شارژ سالانه به‌دست‌آمده برای آبخوان کارستی دالاهو بین 37 تا 81 درصد است. نتایج به‌دست‌آمده تایید می‌کنند که روش karstlop می‌تواند یک ابزار مفید برای تحقیقات سفره‌های آب کارستیک در اراضی کارستی باشد. همچنین نتایج بیانگر نقش اصلی ژئومورفولوژی کارست کوه دالاهو در توزیع مکانی مقادیر شارژ در آبخوان است. و نتایج پهنه‌بندی تغذیه با نتایج حاصل از پهنه‌بندی توسعه کارست سطحی، کاملاً منطبق است.

Modeling groundwater recharge rate in Dalahoo karst aquifer using KARSTLOP model

Extended Abstract Introduction After United States of America, China and Turkey,Iran has the highest karst percentage, and karst formations cover more than 11%of our country. The volume of water stored in these areas can supply the water demand of many cities and villages. Characteristics of karst aquifers’feeding area determine the type of feed, flow andvulnerability of the aquifer tocontamination.Therefore, identification of feeding areas in karst aquifers plays a key role in understanding their hydrodynamic and hydrochemical characteristics, along with management and optimal scientific exploitation of them. Given the critical impact of karst water resources on human life and limited number of researcheson karst, any fundamental, applied, and developmental research performed with the aim of modelingkarst landforms and investigating the potential of karst water resources in these areas seems necessary. In order to assess andevaluatethe potential of karst water resources from a qualitativeand quantitative perspective, understand pollution, and vulnerability and also assessrisks facing aquifers,the present study models feeding areas of Dalahoowasaquifer using KARSTLOP model.  Methodology The present applieddevelopmental study is based on library research, field observation, and evaluation methods and seeks to prepare the map of karst water resourcesfeeding Dalahookarst aquifer. Fuzzy logic and gamma operator model were used to produce a zoning map for surface karst development. And finally, a map was produced for the feeding areas of Dalahoowaskarst aquifer using KARSTLOP model.  Result Using Natural Breaks method, the zoning map of Dalahoo’ssurface karst development divides the study area are into four classes: areas without karst formations (00.224), karst formations with low development (0.2240.558), karst formations with moderate development (0.5880.777) and developed karstformations(0.7770.982).The final map of Dalahoo’sfeeding areas indicates that Bistoon karst aquifer has anannual charge rate of 37 to 81 percent.  Discussion and conclusion Systematic study of karst aquifer’s water tables is very important, especially for drinking and agricultural purposes. The final mapof feeding areas, as well as the layers obtained from KARSTLOP method can be used as inputs for modeling groundwater. They may also be used to address practical issues of karst in relation to water management, including water supply, spatial distribution of watersheds, transboundary management of water, and initial assessment of groundwater vulnerability. Results obtained from zoning of feeding areas are consistent with the results obtained from zoning of surface karst development. High feeding values as well as spatial distribution of the aquifer’s feeding zones indicate that the aquifer has a high potential to store groundwater resources.This potentialityshould be properly managed to makeharvestingand protecting groundwaterpossible.