تحلیل پتانسیل تابشی خورشید در مناطق خشک و نیمه خشک ایران مرکزی با استفاده از داده های دورسنجی

ایران کشوری است با تعداد روزهای آفتابی زیاد که از نظر مقدار دریافت انرژی تابشی خورشید در شمار مناسب ترین کشورهای جهان محسوب م یشود. به دلیل محدود بودن انرژی های فسیلی و صرف هجویی برای نسل های آتی بایستی به دنبال جایگزینی و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر همچون انرژی خورشیدی بود. رویکردهای متعددی جهت محاسبه رخدادهای تابشی خورشیدی به دو صورت کامپیوتری و دستی برای هر مکان زمینی مشخص شده اند. برخی از روش ها جهت تعیین مناطق مستعد تابشی نیاز به داده های زمینی مشخص دارند، اما برخی دیگر از روش ها بدون نیاز به داده های واقعی بازتاب تابشی را برآورد م یکنند. لذا هدف از این پژوهش تحلیل پتانسیل تابشی خورشید در قسمتی از مناطق مرکزی ایران می باشد که با استفاده از تحلیل آمایشی فضایی شاخص‌های آلبیدو،روشنایی،lst، ndvi،سبزینگی و رطوبت انجام گرفت. بدین منظور از تصاویر سنجنده oli مورخ  17/05/2015 استفاده شد. در این راستا مقادیر شاخص‌های مزبوراز طریق اعمال توابع بر روی تصویر ماهواره‌ای سال  2015 محاسبه شد. سپس نقشه مربوط به هر شاخص ‌استانداردسازی،و نقشه پتانسیل ‌سنجی از میانگین‌ گیری کل شاخص‌هاحاصل شد. در پایان نقشه پتانسیل‌سنجی نیز بر حسب مقدار تخمینی تابش خورشیدی به پنج کلاس شامل بسیارنامناسب، نامناسب، متوسط، مناسب، بسیارمناسب تقسیم ‌بندی گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل تناسب تابشی نشان داد که 3035/37 کیلومتر مربع از مساحت منطقه که شامل قسمت‌هایی از بخش مرکزی قم، بخش‌هایی از گرمسار و غرب بخش آران و بید گل نسبت به سایر مناطق از دما، روشنایی و میزان آلبیدوی بیشتری برخوردارند و به ‌عنوان مناسب‌ترین مناطق جهت استقرار نیروگاه‌های خورشیدی و بهره ‌برداری از انرژی تابشی پیشنهاد می‌شوند.