مدل سازی تغییرات ساختار شهری با رویکرد برنامه ریزی فضایی برای رسیدن به توسعه پایدار شهری مطالعه موردی: شهرقائم شهر

تغییرات ساختار شهری همواره یکی از مهم ترین عواملی بوده که انسان از طریق آن محیط زیست خود را تحت تاثیر قرار داده است. با توجه به نقش محیط  زیست در زندگی بشر، باید اطلاع دقیقی از چگونگی تغییر محیط  زیست و روند تغییرات آن ها به دست آید. با پیش  بینی تغییرات ساختار شهری، می  توان میزان گسترش و تخریب منابع را مشخص و این تغییرات را در مسیرهای مناسب هدایت کرد. بنابراین مقاله حاضر با هدف مدل سازی تغییرات ساختار شهری با رویکرد برنامه  ریزی فضایی برای رسیدن به توسعه پایدار شهری در قائم  شهر انجام گرفت. آشکارسازی تغییرات ساختار شهری با به کارگیری تصاویر گوگل ارث، ماهواره‌‌های astriumوdigitalglobe مربوط به سال‌‌های 2015-2007 انجام شد. مدل‌سازی نیروی انتقال با استفاده از پرسپترون چندلایه‌‌ شبکه‌‌عصبی مصنوعی و 11 متغیر انجام پذیرفت. تخصیص تغییر به هر کاربری با استفاده از زنجیره مارکوف محاسبه شد.  سپس با استفاده از مدل پیش ‌‌بینی سخت و دوره‌ واسنجی 1386تا 1394 مدل‌سازی برای سال 1402 صورتگرفت.در پایان نیز با استفاده از دوره ‌ی واسنجی 1386 تا 1394ساختار شهری سال 1402 پیش‌‌ بینی شد. نتایج نشان داد در کل دوره ‌مورد مطالعه، کاربری‌‌های جاده، زمین‌‌های بایر، باغات، آموزشی، مذهبی، پهنه‌‌یآبی، پارک و فضای سبز، صنعتی، ورزشی و مسکونی روندی افزایشی داشته است. اما کاربری کشاورزی با کاهش  437 هکتار و پوشش درختی با کاهش  9 هکتار مواجه بوده ‌اند. همچنین نتایج مدل ‌سازی نیروی انتقال با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی در اکثر زیر مدل‌‌ها، صحت ‌بالایی را نشان می‌‌دهد. نتایج مدل ‌سازی برای سال  1402 نیز نشان دهنده افزایش بسیار زیاد در کاربری مسکونی (195 هکتار) و باغ (104هکتار) و کاهش چشمگیر 33 هکتاری کاربری کشاورزی است.