نقش زمین‏ساخت گنبدهای نمکی در تحول حوضه رسوبی زاگرس (حدفاصل گسل کازرون و گسل میناب)

مجموعه هرمز به‌عنوان کهن‏ترین توالی تبخیری جهان در حوضه زاگرس گسترش چشم‌گیری دارد. یکی از پدیده های ساختاری منحصر به‌فرد در ارتباط با مجموعه نمکی هرمز، ساخت‏های نمکی حاصل از جنبش آن است که در بخش های گوناگون زاگرس بیرون‏زدگی دارند. از آن جا که شواهد مربوط به بخش های بیرون‌زده برای بررسی تاثیر زمین ساخت نمک کافی نیست، با استفاده از داده‏های زیرسطحی می توان اطلاعات با ارزشی را در این زمینه به‌دست آورد. بدین‌منظور با استفاده از منحنی‌های هم‌ضخامت شرکت ملی نفت ایران و نقشه پراکندگی گنبدهای نمکی در بین گسل های کازرون و میناب، تاثیر زمین ساخت نمک بر رسوب‌گذاری حوضه رسوبی فارس و پس خشکی بندرعباس از پرمین تا زمان حاضر بررسی شد. ابتدا منحنی‌های هم‌ضخامت در محیط gis رقومی شد و سپس در محیط نرم‏افزار surfer به‌صورت سه‏بُعدی منفی (قبل از رسوب‌گذاری) و مثبت (بعد رسوب‌گذاری) ترسیم شد. بررسی تغییرات ناشی از فعالیت گنبدهای نمکی در بازه زمانی پرمین پسین تا میوسن در این گستره نشان می‌دهد که اولین حرکت گنبدهای نمکی که در توالی رسوبی زاگرس به ثبت رسیده است، در زمان پرموتریاس هم‌زمان با زمان باز شدن اقیانوس تتیس نو روی داده است، در طول بازه زمانی تریاس پسین تا کرتاسه پیشین برخی از گنبدهای نمکی گستره بررسی شده مدفون بوده اند و فعالیت محسوسی که منجر به تغییر سامانه های رسوبی این بازه زمانی شود، مشاهده نمی‏شود. دومین گامه اصلی حرکت گنبدهای نمکی در طول کرتاسه پسین هم‌زمان با توسعه حوضه پیش بوم آغاز شده است. اوج فعالیت گنبدهای نمکی گستره بررسی شده و تاثیر آن‏ها روی سامانه های رسوبی در بازه زمانی پالیوسن-ایوسن، هم‌زمان با گسترش نهایی حوضه پیش بوم روی داده است. در طول بازه زمانی الیگوسن تا میوسن گنبدهای نمکی گستره مورد نظر به‌ویژه در بخش های جنوب خاوری فعال بوده‏اند. در این پژوهش تلاش بر آن است که گنبدهای نمکی و تاثیر بالاآمدگی آن ها بر روی مجموعه سامانه های رسوب‌گذاری گستره فارس بررسی شود.