روابط رخساره ای و سبک جای‌گزینی توده های ماگمایی شمال قزوین، البرز باختری

منطقه لاتبلوکان واقع در شمال قزوین و پهنه البرز باختری دارای توده های نفوذی و خروجی متعدّدی به سن ائوسن است و به سه رخساره عمده شامل نهشته های ولکانی کلاستیک (مشتمل بر توف، لاپیلی توف، آگلومرا، ماسه سنگ و شیل توفی و نیز بین لایه های کربناته)، روانه های گدازه تراکی آندزیتی و توده های نفوذی نیمه عمیق (مشتمل بر توده های دیوریتی، گنبدهای داسیتی و دسته دایک های موازی) تقسیم می شوند. وجود ساخت های رسوبی بارز نظیر لایه بندی و دانه بندی تدریجی همراه با آثار میکروفونایی زمان ائوسن میانی در رسوبات توفی حکایت از رسوب گذاری آن ها در یک حوضه دریایی کم عمق تا عمیق دارد که گاه با فوران های انفجاری زیرآبی قطع می شده است. از دیگر سو روانه های گدازه های روی آن ها به دلیل داشتن درزه های منشوری و افق های خاک بین گدازه، حاصل فوران های غیرانفجاری تر در محیط خشکی هستند که از طریق شکاف ها (دسته دایک های موازی) به سطح زمین رسیده اند. بالاخره رخساره های نفوذی منطقه شامل گنبدهای داسیتی و توده های میکرودیوریتی، آخرین مرحله از رویدادهای ماگمایی منطقه هستند که نفوذ آن ها متاثر از ساختارهای تکتونیکی منطقه بوده است. بررسی روند غالب nw-se در منطقه تمرکز دسته دایک های موازی، نشان از وجود یک منطقه کششی موضعی (s3) با راستای شمال خاوری جنوب باختری دارد که با فعالیت آن در زمان های مختلف دسته دایک های موازی با روند شمال باختریجنوب خاوری متناسب با روند فشارشی (s1) در راستای nw-se جای گزین شده اند. علاوه بر این، خمیدگی گسل امتدادلغز لات و نیز گسل های امتدادلغز چپ گرد ne-sw که در ایجاد این سیستم کششی موضعی تاثیر داشته اند، زمینۀ جای گیری تودۀ میکرودیوریتی و گنبد داسیتی لات را نیز فراهم کرده اند. از دیگر سو، گنبد داسیتی بلوکان در قسمت جنوبی منطقه، در فضای کششی دیگری مابین قسمت دوشاخه گسل مورب لغز معکوس تزریق شده است. از این رو می توان چنین نتیجه گرفت که سبک جای گیری دسته دایک ها از طریق جای گیری با زور و سبک جای گیری توده های میکرودیوریتی و داسیتی به صورت بالون شدگی و جای گیری انفعالی بوده است.

Facies Relations and Emplacement Styles of Magmatic Bodies in N-Qazvin, Western Alborz

LatBlukan district situated on NQazvin and western Alborz zone contains various extrusive and intrusive bodies with Eocene age. They are divided into three main facies that are volcaniclastic deposits (including tuff, lapilli tuff, agglomerate, tuffaceous sandstone and shale and also the carbonate intercalations), the trachyandesitic lava flows and subvolcanic bodies (including dioritic bodies, dacitic domes and parallel dyke swarms). Because of many sedimentary structures, such as layering and graded bedding together with middle Eocene microfauna in the tuffaceous deposits, a shallowdepth sedimentary basin interrupted by the explosive volcanic eruptions is concluded. On the other hand, the overlying lava flows were formed by the subaerial effusive eruptions through vertical fractures (i.e., feeder dykes) that is verified by the columnar jointing and soil horizons under many lava flows. Finally, the intrusive facies, including the dacitic domes and dioritic bodies are the latest stage of the magmatic cycle in the region that their intrusions were controlled by the geologic structures. The main NWSE trend of the parallel dyke swarms provide a NESW local extensional environment controlled the intrusion of dyke swarms (s3) with prominent NWSE trend parallel to s1. Moreover, it seems that the microdiorite intrusion and dacitic dome in Lat area were emplaced in the local tensional curved spaces of the Lat strikeslip fault and also the NESW sinistral strikeslip faults. On the other hand, the dacitic dome of the Bolukan area was likely intruded in the tensional spaces of two reverse strikeslip faults. Thus, it seems that the dyke swarms had been emplaced forcefully; whereas the microdiorite bodies and dacitic domes were intruded by the ballooning and passive mechanism.