کاربرد روش ناهمسانی پذیرفتاری مغناطیسی (Ams) در تفسیر تحولات سنگ‌های متاپلیتی درجه بالای مجموعه دگرگونی شترکوه (به سن نئوپروتروزوئیک پایانی)

مجموعه دگرگونی - آذرین شترکوه که در 80 کیلومتری جنوب خاور شاهرود رخنمون دارد، طیف وسیعی از سنگ های آذرین و دگرگونی نئوپروتروزوئیک پایانی نظیر متاپلیت ها، متابازیت ها، متاکربناته، متاپسامیتی و گابرو، الیوین گابرو و دیوریت را شامل می شود. در این پژوهش تغییرات پارامترهای مغناطیسی سنگ های متاپلیتی درجه بالای این مجموعه در طی فرایندهای میگماتیت زایی و گرانیت زایی مورد برسی قرارگرفته است. نتایج حاصله نشان می دهد میانگین بزرگای پذیرفتاری مغناطیسی (km) در طی فرایندهای ذکرشده از μsi 650 به μsi3 تنزل پیداکرده است. این کاهش بازتاب تغییرات کانی شناسی و سنگ شناسی از جمله تخریب بیوتیت در طی واکنش های تخریب شیمیایی - آبزدایی و تبدیل بیوتیت به اورتوکلاز یا مسکویت درگذر از تحول گنیس به گرانیت می باشد. گارنت، بیوتیت و به مقدار کمتر کانی های اوپک (ایلمنیت یا مگنتیت) حامل های مهم رفتار مغناطیسی سنگ های مورد مطالعه هستند. میانگین ناهمگنی مغناطیسی تصحیح شده از 1.008 تا 1.45 و همچنین مقدار پارامتر شکل این سنگ ها از 0.44 تا 0.96 متغیّر است. بر اساس تفسیر فابریک های مغناطیسی اکثر بیضوی های مغناطیسی مربوط به گنیس ها، کلوچه ای شکل هستند. برگواره های مغناطیسی به دست آمده از تعبیر و تفسیر داده های مغناطیسی با برگواره های مغناطیسی اندازه گیری شده در صحرا مطابقت خوبی نشان می دهد.