بررسی اختلاف قرائات سبع در تفسیر سوره طه

تفسیر صحیح آیات قرآن همواره در طول تاریخ از ضرورت‌های جامعه اسلامی به شمار می‌آید. لازمهٔ این تفسیر، پایبندی و تسلط بر علوم و قواعد ویژهٔ آن است. در میان علوم قرآنی، نخستین علمی که شکل گرفت، علم قرائت بود. این علم که از دیرباز مورد توجه مفسران قرآن قرار داشته، افزون بر بررسی اصول و قواعد قرائت، به تحلیل اشکال مختلف قرائت کلمات می‌پردازد تا با در نظر گرفتن ساختار کلام، سیاق جمله و سازگاری معنایی، بهترین و صحیح‌ترین قرائت را برگزیند. بر این اساس، پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و گردآوری داده‌ها، موارد اختلاف قرائات در سورهٔ طه را بر پایهٔ قرائت قُرّاء سبعه و تفاوت‌های آن با قرائت حفص بررسی کرده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که در سورهٔ طه، 27 آیه دارای اختلاف قرائت هستند. از این تعداد، 18 مورد بر معنای آیه تاثیرگذار بوده، 9 مورد تغییری در معنا ایجاد نکرده‌اند، و یک مورد نیز تفسیری متفاوت ارائه می‌دهد. با این حال، تغییرات معنایی یادشده در نهایت به مفهوم یکسانی از آیه منجر می‌شوند و گاه در حد تغییراتی بسیار جزئی هستند که در اصل معنا تاثیری ندارند. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که با تحلیل سیاق آیات، سازگاری معنایی میان آنها، قواعد صرفی و نحوی و موارد مشابه، می‌توان پژوهشگر را به قرائت صحیح (همان قرائت مشهور) رهنمون ساخت.

an analysis of the variations in the seven qirāʾāt in the interpretation of sūrat ṭāhā

the accurate interpretation of qurānic verses has always been a fundamental necessity for the islamic community throughout history. a proper interpretation requires adherence to and mastery of the sciences and principles specific to qurānic exegesis. among the sciences of the qurān, the first to develop was the science of qirāʾāt (recitations), which has long been of interest to qurānic exegetes. this science, in addition to establishing the principles and rules of recitation, examines different phonetic renderings of qurānic words to determine the most appropriate and accurate recitation based on linguistic structure, sentence context, and semantic coherence. based on data collection and employing a descriptive-analytical method, the present study examines the instances of qirāʾāt variations in sūrat ṭāhā according to the seven canonical recitations (qurrāʾ al-sabʿah) and their differences compared to the ḥafṣ recitation. the analysis reveals that 27 verses in this sūrah exhibit recitational differences. of these, 18 cases impact the meaning, while 9 cases do not alter the meaning. additionally, one instance presents a distinct exegetical interpretation of the verse. however, these semantic variations ultimately convey a unified concept of the verse, often involving only minor differences that do not affect the core meaning. the findings of this study indicate that by analyzing the contextual flow of verses, semantic coherence, morphological and syntactic rules, and related linguistic factors, researchers can be guided toward the most accurate recitation, which aligns with the widely accepted mutawātir recitation.