واکاوی قرائت ابن‌‌عامر در آیۀ 731 سورۀ انعام

قرائت قرآن از مسائل پرچالش و پردامنه علوم قرآن است که ‌اندیشمندان مسلمان در طول تاریخ رویکردهای مختلفی در قبال آن داشته‌اند. از جمله آیاتی که بحث‌های فراوانی دربارۀ قرائت آن صورت گرفته آیۀ 137 سورۀ انعام است. شش تن از قراء هفت‌گانه، آیه را به‌شکل واحدی قرائت کرده و تنها ابن‌‌عامر قرائت متفاوتی از آن ارائه داده است؛ قرائت وی از این آیه مخالفان و موافقانی دارد. مخالفان ابن‌‌عامر به چهار دلیلِ «اجتهادی‌بودن قرائت او»، «قبیح‌بودن فاصلۀ بین مضاف و مضاف‌الیه»، «سیاق» و «گواهی تاریخ» قرائت او از این آیه را جایز نمی‌دانند. اما موافقان با استناد به دلایلی چون «تواتر قرائات سبع»، «قبیح‌نبودن فاصلۀ بین مضاف و مضاف‌الیه»، «ظاهربودن اعراب» و «اسناد فعل بر اساس مجاز عقلی» از صحت قرائت وی دفاع می‌کنند. پژوهش حاضر با بررسی هر یک از دلایل موافقین و مخالفین به روش توصیفی- تحلیلی قوت قرائت مشهور و ضعف قرائت ابن‌‌عامر را نمایانده است

an analyzing of ibn amer’s recitation (qira’t) of verse 137 of surah an’am

recitation (qira’t) the quran is one of the challenging and wide-ranging issues of the quranic sciences that muslim thinkers have had different approaches to it throughout history. verse 137 of surah an’am is one of the verses that have been discussed a lot about its recitation (qira’t). six of the seven reciters have recited the verse in a single form, and only ibn amir has presented a different recitation (qira’t) of it. his recitation (qira’t) of this verse has opponents and supporters. opponents of ibn amir do not consider his recitation (qira’t) of this verse permissible for four reasons: “the ijtihad of his recitation (qira’t)”, “the ugly distance between the relative and related noun”, “the context” and “the evidence of history”. however, the supporters defend the correctness of his recitation (qira’t) by citing reasons such as “the frequency of seven recitations (qira’at)”, “the distance between the related and the relative noun is not ugly”, and “the appearance of i’rab” and “verb ascribing based on intellectual permission. the current research has shown the strength of the popular recitation (qira’t) and the weakness of ibn amir’s recitation (qira’t) by examining each of the reasons for the supporters and opponents in a descriptive-analytical method.