بررسی و آسیب شناسی ‌علل عدم اُنس با قرآن در جامعه

انس با قرآن، همراهی بدون انقطاع با قرآن است؛ یعنی آموختن، حفظ، فهم و حتی عمل به قرآن. زمانی اُنس حاصل می‌‌گردد که نتیجه آن تغییر رفتار و عملکرد فرد و به‌تبع آن جامعه گردد؛ یعنی انسان از قرآن تاثیر بگیرد و سپس در جامعه تاثیرگذار شود. راه برون‌رفت از وضعیت موجود و رفتن به‌سمت جامعۀ قرآنی این است که باید زاویه نگاه به قرآن کاربردگرایانه و مسئله‌محور باشد و متولیان آموزشی باید به‌سمت آموزش‌‌های عمقی و حل مسئله پیش روند؛ به‌گونه ای که فرد در زندگی خود قرآن را به‌عنوان گره‌گشا حس کند. همچنین دانشگاه‌ها و سایر نهادها در امور قرآنی باید با نگاه عمق‌بخشی و به‌عبارتی ترکیب کار فرهنگی و اجتماعی را لحاظ کنند تا جایگاه قرآن در جامعه یک جایگاه طراز و شایسته شود. این پژوهش با روش کتابخانه‌‌ای و میدانی به نقد وضعیت فعلی اُنس با قرآن در جامعه و ارائه راهکار و پیشنهاد جهت بهبود آن پرداخته است.

A Research and Pathology of the Causes of Unfamiliarity with the Quran in the Society

Familiarity with the Quran is an uninterrupted companionship with the Quran; It means learning, memorizing, understanding, and even practicing the Quran. It is achieved when the result is a change in the behavior and performance of the individual and, accordingly, the society; It means that a person should be influenced by the Quran, and then it influences the society. The way to get out of the current situation and move towards a Quranic society is that the angle of looking at the Quran should be practical and problemoriented, and educational administrators should move towards indepth education and problemsolving; In such a way that a person feels the Quran as a solving instrument in his life. Also, universities and other institutions in Quranic affairs should take into account the composition of cultural and social works with a deepening view, so that the position of the Quran in society becomes dignified and worthy. This research, using the library and field method, has criticized the current situation of familiarity with the Quran in society and provide solutions and suggestions for its improvement