واکاوی تعریف و جایگاه دو صفت اذلاق و اصمات از منظر مجوّدین

یکی از مباحث نظری و عملی تجوید قرآن، آشنایی با صفات حروف است، حروفی که اساس قرائت قرآن را تشکیل می‌دهد؛ زیرا بدون آشنایی با این صفات، ممکن است در تلفّظ صحیح آنها، آن‌گونه که بر زبان پیامبر(ص) جاری شد، دچار اشتباه شد. این صفات به صفات دارای ضد و غیر دارای ضد تقسیم می‌شوند. دو صفت اذلاق و اصمات از صفات دارای ضد بوده و ظاهراً آشنایی با آنها تاثیر خاصی در تجوید صحیح قرآن دارد؛ اما آیا این دو صفت، چنین تاثیری دارند؟ تعریف صحیح این دو چیست؟ آیا وجود آنها در میان صفات دارای ضد و در کتاب‌های تجوید، تاثیری تجویدی دارد؟ این مقاله، به روش توصیفی تحلیلی و با اتکا به شیوه کتابخانه‌ای، درصدد بررسی تعاریف مرتبط با این دو صفت و نیز ارزیابی آنها در خصوص تاثیر و فایده تجویدی آن‌هاست. درنهایت معلوم می‌شود که این دو صفت، کاربردی تجویدی و تاثیری در تصحیح قرائت قرآن نداشته و ذکر آن دو در کتاب‌های تجویدی هیچ سودی در تعلیم و تعلّم تجوید ندارد و باید از این کتاب‌ها حذف گردند.