بررسی قرائت ابی بن کعب

اختلاف قرائت به عنوان واقعیتی انکارناپذیر در عهد نبوی به سبب اختلاف لهجه و گویش مسلمانان آغاز شد. رسول خدا (ص) به منظور فراهم‏ آوردن زمینه بهتر، برای فهم زبان قرآن و اسلوب بیانی آن به صحابه اجازه دادند تا فهم و تدبّر خود از قرآن را در هنگام قرائت قرآن بیان و تبیین کنند. ازاین‌رو، در قرائات صحابه، کلمات و جملات توضیحی، تفسیری و تصریفی آنان به صورت مزجی (لابه‌لای عبارات و فرازهای قرآنی) گزارش شده است. با وجود اینکه پیامبر اکرم (ص) به صحابه اجازه دادند که فهم خود از قرآن را هنگام قرائت و تلاوت آن بیان کنند؛ اما همواره تاکید داشتند که نباید آن را ثبت و وارد متن اصلی قرآن نمود. از اُبَیّ بن کعب، مُقری و معلّم برجسته ی قرآن و صحابی رسول خدا (ص) که چندین مرتبه قرآن را بر ایشان عرضه کرد، قرائات معتنابهی روایت شده که مقاله ی حاضر با گزارش آنها کوشیده است به دسته‏بندی آنها بپردازد.