نگرشی تاریخی تحلیلی به قرائت زید بن علی ( از نظر شکلگیری و دارا بودن معیارهای صحت قرائت)

ابن مجاهد، قارى بغداد، در قرن چهارم هجرى با استفاده از منصب شیخ القرائى و نفوذ سیاسى و با توجه به رواج و شهرت حدیث نزول قرآن بر هفت حرف، هفت قرائت از پنج شهر مهم را رسمیت بخشد و به‌تدریج در بستر زمان سایر قرائات به‌عنوان شاذ شناخته شدند. درحالی‌که بسیاری از این قرائات شاذ، شرایط صحت یک قرائت صحیح را دارا بودند. نگارنده در این پژوهش بر آن است که قرائت زید بن علی را که در زمره قرائات شاذ قرار دارد، بررسی کند؛ زیرا بنا بر نقل شیخ طوسی در الفهرست، زید به صحت قرائت خود اطمینان داشته و آن را منتسب به حضرت علی می‌نموده است. از این‌رو، نگارنده سعی دارد با رویکردی تحلیلی تاریخی درباره چگونگی شکل‌گیری قرائت زید در مدینه، به بازیابی معیارهای صحت قرائت زید با معیارهای صحت قرائت از دیدگاه ابن جزری بپردازد که درنهایت با توجه به بررسی انجام شده، باید گفت که قرائت زید بن علی، معیارهای صحت قرائت را تا حد زیادی داراست، همچنین بررسی تاثیر قرائت زید بر تفسیر قرآن، مولفه‌ی دیگری از این پژوهش است.