معیار و اقسام قرائات شاذ

مطالعه در زمینه «قرائات شاذ» به عنوان یکی از انواع قرائات در قرآن کریم موضوعی درخور تحقیق است. یکی از مسایلی که در این موضوع کمتر مورد توجه قرار گرفته، مسئله ضوابط اینگونه قرائات است، در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی ضوابط و معیارهای این نوع قرائات مورد تحقیق و واکاوی قرار گرفته است که می‌تواند به شناخت قرائت پژوهان در تفکیک انواع قرائات قرآن کریم کمک نماید با تتبّع در آثار و نگاشته های مرتبط با قرائات شاذ به ویژه شواذ قرائات سبعه وعشر به دست آمد که قرائت شاذ به معنای قرائتی است که به طریق متواتر و مستفیض که مردم مقبولیت آن را می‌پذیرند، نقل نشده باشد. در حقیقت، قرائت شاذ به قرائتی گفته می شود که غیر از روش راویانی که ابن مجاهد برای قراء سبعه وابن جزری برای قراء عشر برگزیدند وروایت کردند نقل شده باشد. سند، رسم و عربیّت سه رکن اساسی درضوابط قرائات شاذ به شمار می روند که سایر ویژگی‌های قرائات شاذ مانند: حجیت، توثیق راویان، کیفیت روایت و ... براساس این سه رکن مشخص می‌شوند.