نقد دیدگاه بلاشر در زمینه گسترش قرائات

از همان آغاز دعوت نبوی، آیات آسمانی قرآن مورد هجوم دشمنان و ناآگاهان قرار داشته است و مستشرقان در حوزه وحی قرآنی، اختلاف قرائات را بستری خوب و دستاویز مناسبی برای مشوّش جلوه دادن نصِّ قرآن شمرده‌اند؛ چرا که گاه آن را مساوی با تحریف قرآن و گاه ناشی از جواز نسخ یا دلیل بر نقص و کاستی قرآن یا نتیجه دستبرد در متن قرآن دانسته‌اند. بلاشر نیز همچون دیگر مستشرقان به این امر دامن می‏زند وخود به نوعی، در سردر گمی گرفتار آمده است. این نوشتار با دقّت در سخنان او، برخی از ریشه‏ها، زمینه‏ها وعوامل اختلاف قرائت‎ها، (مانند تاثیر نفوذ مراکز قاریان بر شیوۀ قرائت‏ها، تعدّد مصحف‏ها و رابطه آن با اختلاف قرائت ها، کثرت قاریان، و فاصله زمانی طولانی از زمان نزول وحی، تاثیر عوامل سیاسی و حاکمیت‏ها بر انتخاب یک قرائت) را بررسی نموده و در یک تحلیل منطقی روشن نموده که هیچ کدام از این موارد نمی‏تواند موجبات سستی، کاستی، یا خدشه در متن قرآن را فراهم نمایند.