مقایسه «رجاء» در قرآن و مزامیر

«رجاء» عاملی حیاتی در زندگی انسان و جزء لاینفک آن است. نبود آن آدمی را به یاس و افسردگی دچار کرده، روند طبیعی زندگی انسان را متوقف می‌سازد؛ زیرا بدون امید، انسان تلاشی برای ادامه حیات و برآوردن نیازهای زندگی خویش نخواهد کرد. ادیان الهی نیز بر اهمیت و نقش این خصوصیت روانی انسان آگاه بوده‌اند و در متون خود به آن بسیار پرداخته‌اند. این پژوهش مفهوم و جایگاه امید را در کتب مقدس دو دین اسلام و یهود مورد بررسی قرار داده است. آیات متعددی در قرآن وجود دارد که با تاکید بر صفات رحمت و بخشایندگی خداوند، امید را در دل مومنان زنده نگه می‌دارد. آیاتی نیز وجود دارد که ناامیدی را تقبیح کرده، به مومنان امید می‌دهد. در مزامیر نیز بر امید به عنوان عامل محرکه انسان تاکید فراوانی شده است. در جاهای مختلفی از مزامیر که قوم دچار ناامیدی می‌شوند، پیامبران یهود شروع به امیدبخشی به مردم می‌کنند تا آنها را به زندگی عادی خود برگردانند و این اهمیت امیدبخشی را در مزامیر به‌خوبی نشان می‌دهد.

Comparison of hope in the Quran and the Psalms

Hope is a crucial factor in human life and is an integral part of it. Its lack makes people hopeless and depressed, and consequently their normal lives stop. Without it, people will not try to survive and meet the needs of their lives. Divine Religions emphasize the importance and role of this human psychological characteristic and consider the despair of the mercy of God as a great sin. This study has focused on the meaning and place of the hope in the holy books of Judaism and Islam .There are several verses in the Quran that they revive the hope in the hearts of the faithful through God’s mercy and compassion. There are also verses that denounce despair and give hope to the faithful. In the Psalms, hope is also strongly emphasized as a vital factor in human beings. In the Psalms, there are several situations that when the tribe got disappointed, the prophets began to give hope to the people so that the people could get back to their normal lives. Moreover, this emphasis on hope is quite clear throughout the psalms.