روش‌ تفسیری عارف نامدار، سیّدعلی قاضی

با توجّه به آثار علاّمه قاضی روشن می‌شود که ایشان تفسیر قرآن را با روش «تفسیر قرآن به قرآن» انجام می‌دادند و در این روش فهم جمعی آیات قرآن و تبیین برخی آیات فرعی توسّط آیات اصلی و محوری انجام می‌گیرد و این همان روشی است که رسول اکرم (ص) و امامان معصوم، علیهم‌السّلام، به عنوان مبیِّن قرآن اِعمال می‌کردند و فقها و اصولیین در مباحث آیات‌الاحکام بر همین مبنا عمل می‌کنند. بر همین اساس، در تمسّک به عامّ و مطلق از وجود مخصّص و مقیّد، تفحّص می‌کنند. علاّمه طباطبائی روش تفسیری و فقه‌الحدیثی خود را مدیون شاگردی مرحوم قاضی می‌داند و روش ایشان در«المیزان» بر اساس تفسیر قرآن به قرآن می‌باشد. با بررسی شرح دعای سمات و اشعار غدیریّه مرحوم قاضی روشن می‌گردد که ایشان ادیبی متبحّر و مفسّر عقلی بودند که این مطلب از بیانات گوناگونش نیز آشکار می‌گردد.

Seyyed Ali Qāzī’s Method of Exegesis

A close look at Allameh Qāzī’s works reveals the fact that he interpreted the Holy Qur’an using the Qur’anbased exegesis, that is, a technique of exegesis in which minor verses are interpreted through major ones. This was the standard technique practiced by the Holy Prophet of Islam (SAW) and the infallible imams (AS) as well as Islamic jurisprudents in their interpretations of āyāt alahkām (legislative verses) of the Holy Qur’an. Allameh Tabataba’i owed his technique for the exegesis of the Qur’an and hadīth to Allameh Qāzī and based his Tafsīr alMīzān on the Qur’anbased exegesis. The study of Allameh Qāzī’s interpretation of Samāt prayer and Ghadīriyah book of poetry suggests that he was a great man of letters and religious interpreter.