بازپژوهی در معناشناسی «تفسیر»

دانشمندان علوم قرآنی و مفسّران تعاریف گوناگونی از تفسیر ارائه کرده‌اند. برخی به تبیین و شرح الفاظ و ترکیبات تاکید کرده‌اند و برخی دیگر از کشف مراد الله سخن گفته‌اند. غیر از کاستی‌هایی که در این تعاریف هست، لازم است در موضوع ابزارهایی که ما را به این اهداف می‌رساند، بحث شود. در این تحقیق نشان داده شده است که دانستن ادبیّات عرب و شعر و لغت شرط کافی برای تفسیر نیست و کسانی که با استمداد از این روش به تفسیر قرآن پرداخته‌اند، به لغزش‌هایی گرفتار شده‌اند. همچنین، نیازمندی مفسّر به احادیث و اقوال پیامبر اکرم (ص) و ائمّه معصومین (ع) از اوّلیّات تفسیر محسوب می‌شود و این دستاورد توسّط شواهد بسیاری در قرآن و حدیث مورد تایید قرار می‌گیرد.

Reinvestigating the Semantics of “Interpretation

The scholars and interpreters of the Qur'an have provided different meanings for interpretation. Some have focused on defining and explaining the terms, words and collocations, while others have attempted to decipher and gain insight into the purpose of God woven into the words. Disregarding the lacks inherent in those definitions and explanations, it is necessary to discuss the means that could takes us toward those aims. This research has shown that knowing Arab literature, poetry and words does not suffice for interpreting the Qur'an and those who have employed such means have been subject to errors and slips. It is also discussed that referring to the words and Hadith of the Prophet (pbuh) is the prerequisite of interpreting the Qur'an, and this has been substantiated by various evidence from the Qur'an and Hadith.