ناطق و صامت بودن قرآن از منظر امام علی(ع)

سیمای قرآن در آیینة تمام‌نمای گفتار امیرمومنان (ع) با توصیفات اعجاب‌آوری ترسیم شده است. ازجمله درباره یکی از ویژگی‌های آن کتاب فرموده است: «فالقرآنُ آمرٌ زاجرٌ و صامت ناطقٌ» مخاطب در وهلة نخست، با یک ناسازگاری روبه‌روست و شاید برای او این پرسش مطرح شود: چگونه می‌توان معادلة «ساکتِ گویا» را حل نمود؟ اگر قرآن گویاست، چرا صامت و خاموش است؟ از یک‌سو، امام علی (ع) با عبارت؛ «ینْطِقُ بَعْضُهُ بِبَعْض» و امر به استنطاق از قرآن همگان را به فهم قرآن فراخوانده و از سوی دیگر، به‌صراحت از صامت بودن قرآن و وجوه پذیری قرآن سخن گفته‌اند. پژوهش حاضر، می‌کوشد با روش توصیفی و تحلیل محتوا، نشان دهد کلام موردنظر، از موارد متناقض‌نمای خیالی به‌حساب می‌آید که با توجه به شواهد مختلف می‌توان به مراد حقیقی امام پی برد. قرآن باوجود ساکت بودن، حاوی اندرزهایی است که گویا به آن صفت ناطق بودن می‌بخشد. یافته پژوهش حاکی از آن است که از دیدگاه امام علی (ع) کلام الهی به‌گونه‌ای تنزّل پیداکرده که قابل‌فهم برای همگان است درعین‌حال، برای فهم کامل از آن کتاب مقدس و پی بردن به همه مراتب، مراجعه به مخبر صادق و امام معصوم، ضروری است. امام (ع) ضمن این‌که نطق جوارحی و ظاهری را از قرآن نفی کرده، بر نیاز قرآن به مستنطق و مفسِّر تاکید نموده است.

an inquiry into the eloquence and silence of the qur’an from the perspective of imam ali (as)

the image of the qur’an is depicted in the mirror of the complete speech of the commanders of the faithful (pbuh) with astonishing descriptions. for example, he has said about one of the features of that book: solved? if the qur’an says so, why is it silent? on the one hand, imam ali (as) called everyone to understand the qur’an with the phrase: and the facets of the qur’an have spoken. the present study tries to show the word in question by descriptive method and content analysis, which is considered as an imaginary paradox that according to various evidences, the true meaning of imam can be understood. the qur’an, despite being silent, contains advices that seem to give it the attribute of being eloquent. at the same time, in order to fully understand the bible and to understand all the levels, it is necessary to refer to the honest informant and the infallible imam. imam (as) while denying the superficial speech of the qur’an, has emphasized the need of the qur’an for an interpreter.