بررسی دیدگاه ابن رشد و ابن عربی پیرامون معناشناسی و ضرورت تاویل قرآن کریم

یکی از مسائلی که برخی اندیشمندان در تفسیر آیات قرآن کریم مورد بررسی قرار داده اند، تاویل است. به دلیل کاربرد متعدد واژه تاویل در این کتاب مقدس، بابی در این مورد در آثار اندیشمندان مسلمان گشوده شد که اشتراکات و افتراقاتی به چشم می‌خورد. یکى از اندیشمندان اسلامی که با ترجمه و شرح آثار ارسطو تاثیر فراوانى در مغرب زمین گذاشته ابن رشد است. وی که به قلم فرسایی در پاسخ به غزالی مشهور است توانست خردورزی در متون مقدس را از راه‌های گوناگون مانند عقل و نصوص دینی مطرح نموده و یکی از نمونه‌های آن را تاویلات دینی معرفی می‌کند. در همان منطقه و مدتی اندک پس از ابن رشد، ابن عربی که اندیشه‌هایی بس عمیق و بنیادین در عرفان مطرح می‌کند نیز به تاویلات دینی توجه می‌کند. این نوشتار با روش توصیفیتحلیلی در صدد است اندیشه‌های ابن رشد و ابن عربی درباره بایسته‌های اهل تاویل را مورد بررسی قرار دهد. یافته‌های بحث عبارت از اشتراک دیدگاه ابن رشد و ابن عربی درباره توجه به باطن برخی متون دینی که به واسطه اهل تاویل شکل می‌گیرد. اختلافاتی که در روش عقلی و شهودی آنان در تاویل وجود دارد. ابن رشد به فیلسوف به عنوان اهل تاویل اشاره دارد و ابن عربی به عارف به عنوان مصداقی جامع برای تاویل نمودن توجه می‌کند.

A Study of Averroes and Ibn Arabi’s views on the Semantics and Necessity of Interpreting the Holy Qu’ran

One of the issues that some scholars have considered in interpreting the verses of the Holy Qur’an is interpretation. Due to the frequent use of the word Interpretation in this Bible, Babi was opened in this regard in the works of Muslim thinkers, which have similarities and differences. Averroes is one of the Islamic thinkers who has greatly influenced the Maghreb by translating and describing Aristotle’s works. He is known for his eloquence in response to alGhazali. In the same region and shortly after Averroes, Ibn Arabi, who puts forward very deep and fundamental ideas in mysticism, also pays attention to Religious Interpretations. This article uses a descriptiveanalytical method to examine the ideas of Averroes and Ibn Arabi about the requirements of the interpreters. The findings of the discussion are the commonalities of Averroes and Ibn Arabi’s views on the inner attention of some religious texts that are formed by the people of Interpretation. Differences in their rational and intuitive method of Interpretation. Averroes refers to the philosopher as a person of Interpretation, and Ibn Arabi refers to the mystic as a comprehensive example of Interpretation.