روش های غلبه بر اضطراب(استرس) و ایجاد آرامش در قرآن و روایات

بشریت در طول تاریخ همیشه دچار انواع اضطرابها،نآارمی ها،استرس‌ها، ترس‌ها وغم های وحشتناک بوده است برای فرار ونجات از همه ترس‌ها وغم‌ها وناآرامی ها به انواع اوراد و اذکار در مناسک‌ها،آئین‌ها، ،عرفانهای نوظهور وغیره ایمان آورده وکاملا به آن وفادارشده هست. در این میان قرآن کریم به عنوان کتاب زندگی و شفا دهنده بیماری ها روش‌هایی را برای پیشگیری و درمان اضطرب و ایجاد آرامش ارائه داه است این پژوهش در صدد است با روش توصیفی و تحلیلی به این سوال اساسی پاسخ دهد که روش های غلبه بر اضطراب (استرس) و ایجاد آرامش از منظر قرآن و روایات کدامند؟ به نظر می‌رسد که باتوجه به مبنای انسان شناختی قرآنی و روایی که انسان را موجودی مرکب از جسم و روح میدانند روشهای غلبه یر اضطراب را می‌توان به دو قسم کلی؛ روش های بینشی و روش های رفتاری تقسیم کرد. روش های بینشی شامل ، باورها و اعتقادات و نگرش صحیح در باره زندگی دنیوی و فلسفه و اهداف سختی ها و رنج ها و روش‌های رفتاری شامل؛یادخدا و ذکر ،توکّل و تقوا و دعا می‌باشند و مهم‌ترین باورها و اعتقادات باور و ایمان به خدا و معاد می‌باشند که هریک ار آنها نقش اساسی در غلبه بر اضطراب و ایجاد آرامش دارند

Monitoring political power from the perspective of the Qur’an

Monitoring of political power is very important in analyzing the structure of political power.The purpose of this article is to examine the mechanisms of monitoring political power from the perspective of the Qur’an. Hypothesis: From the perspective of Quranic verses, political power is monitored by internal and external elements in a combined way. The method of analysis of the article is the thematic interpretation of the Qur’an using the method of interrogation or extraQuranic of Shahid Sadr. The Qur’an states strategies for monitoring political power through two internal channels, which include: piety, justice, supervision of God, supervision of angels, supervision of prophets and imams, supervision of limbs, supervision of place and nature, and trusting of political power. Be. External supervision also includes: focusing on the Shari’a, people’s supervision of the centers of power, worldly punishment, public supervision, and the advice of the Imams of the Muslims. As a result, internal oversight has a decisive and negligible effect on preventing the formation of power struggles in the political arena and turning society into a field of power struggles. Also, although external monitoring is necessary and inevitable, it has limitations and alone can not prevent the formation of political power struggles and the transformation of society into a field of power struggles, but it has the ability to end political power struggles.