بررسی کاربرد نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا به عنوان نانوحامل‏هایی برای کافئیک اسید

هدف از این پژوهش استفاده از نانوذرات سیلیکا به عنوان حاملی برای پاداکساینده های طبیعی، مانند کافئیک اسید، به منظور افزایش پایداری و حفظ آن‏ها در محیط های رهایش شبیه سازی شده بدن است. لذا در این پژوهش نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا msnو عامل دار شده ی آن‏ها با آمینوپروپیل تری اتوکسی ارتوسیلان ap-msn تهیه و با کافئیک اسید ca بارگذاری شدند. سپس نانوذرات سنتز شده و بارگذاری شده توسط دستگاه‏های آنالیز ftir، sem، zeta sizer، x-ray diffraction xrd و n2- adsorption تعیین ویژگی شدند. میزان بهینه بارگذاری کافئیک اسید در نانوذرات سنتز شده، و رهایش کافئیک اسید از نانوذرات بارگذاری شده در محیط‏هایی با ph مختلف بررسی شد. نتایج نشان داد که غلظت بهینه ی محلول کافئیک اسید برای بارگذاری در نانوذرات msn و ap-msn، 800 میکروگرم بر میلی لیتر در زمان بهینه 24 ساعت بود. درصد بارگذاری نانوذرات msn و ap-msn، به ترتیب، 0.77 و 4.8 و بازدهی به دام افتادگی، به ترتیب، 13.9 و 50 وزنی/وزنی به دست آمد. رهایش کافئیک اسید از msn-ca و ap-msn-ca در سیال مشابه بدن سریع تر از محیط بافر سدیم فسفات بود. نانوذرات مزومتخلخل سیلیکای عامل دار شده گزینه مناسبی برای کپسوله کردن، و افزایش پایداری کافئیک اسید است.