ارزیابی و اولویت بندی ریسک روش‌های صنعتی احداث ساختمان در ایران با رویکرد دیمتل

همواره اجرا و مدیریت تمام پروژه‌ها دارای موارد مبهم و ناشناخته است که می‌تواند اثرات مثبت یا منفی برروی نتایج آن بگذارد. از این رو ارزیابی ریسک‌های پروژه‌ها و روش‌های نوین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در گام اول این پژوهش تعداد 48 ریسک احتمالی در روش‌های صنعتی احداث ساختمان در حوزه‌های فنی، اجرایی، اقتصادی و پشتیبانی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و زیست محیطی شناسایی و دسته‌بندی گردیدند. در گام دوم با استفاده از روش دلفی و براساس نظرات کارشناسان و خبرگان، تعداد 18 ریسک در پنج حوزه فنی، اجرایی، اقتصادی و پشتیبانی، فرهنگی و اجتماعی و سیاسی به عنوان ریسک‌های دارای اهمیت شناسایی شدند. سپس با استفاده از روش دیمتل و با دو معیار شدت تعامل و تحلیل نقشه اثر ارتباط، میزان تاثیر هریک از این عوامل بر اهداف پروژه شامل احتمال وقوع و درجه اهمیت هر ریسک تعیین گردید. رتبه‌بندی این عوامل نشان داد که حوزه‌های اجرایی و اقتصادی و پشتیبانی، به ترتیب پرریسک‌ترین حوزه‌های روش‌های صنعتی احداث ساختمان هستند. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که براساس هر دو معیار، مدیریت نامناسب و ناکارآمد به عنوان مهم‌ترین ریسک روش‌های صنعتی احداث ساختمان مورد توجه بوده و پس از آن ریسک های انتخاب نادرست تکنیک‌های ساخت و ساز، کمبود دانش و مهارت فنی مجریان، وجود تعارض میان مجری و ذینفعان، کسری بودجه، تاخیر پیش‌بینی نشده در پروژه و نوسانات قیمت و تورم در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

analysis of dematel approaches for risk evaluation and prioritization in industrial construction methods

implementation and management of all projects are always accompanied by ambiguities and the unknown that could have positive or negative effects on the results. therefore, the assessment of project risks is of particular importance. in this study, the possible risks in industrial methods of building construction in the technical, executive, economic and support, political, cultural, social and environmental aspects were identified and categorized. in order to identify the main risks, the delphi method based on experts and elites’ comments were used. out of 48 identified risks, 18 risks were selected which were classified into five scopes of economic, executive, technical and cultural, social and political support. then, using the dematel method and the two criteria of intensity of interaction and impact relation map, the effect of each of these factors on the objectives of the probability of occurrence and finally the importance of each risk were determined. ranking these factors showed that executive, economic and support scopes were the riskiest scopes of industrial construction methods. in addition, the results of the research showed that based on both criteria, inappropriate and inefficient management were the greatest risk factors followed by the risks of false selection of construction techniques, lack of knowledge and technical skills of executives, existence of conflict between executives and stakeholders, budget deficits, unseen delays in the project and price fluctuations and inflation.